XV

483 10 0
                                    

Chapter Fifteen

"WHAT HAPPENED TO MY ROOM?!"

Bago pa ako makapasok sa silid nina Taehyung at Jimin nang makarating kami sa bahay ay narinig ko na ang galit na boses ni Yoongi kaya napahinto ako sa mismong harap ng pinto ng silid. Sobrang lakas ng sigaw niya na dumagundong sa kabuuan ng bahay ang matinis niyang boses. I didn't know he had high-pitched voice.

Unti-unti akong pumihit paharap sa kuwarto niya para lang makita ang galit niyang mukha.

He quickly stomped out of his room, his harsh and heavy steps resounded around the house. Inilibot niya ang mga mata niya na tipong may hinahanap. When his eyes found mine, he marched towards me, very furiously. Pakiramdam ko, sa akin talaga naka-direkta ang galit niya.

Napako ako sa kinatatayuan ko. Ang galit niyang hitsura ay pinakaba ako ng sobra. His pair of small dark eyes stared directly at my frightened soul as I watched him sigh harshly, his shoulders moving up and down.

"Yoongi-ah, why are you shouting?" Jin said from somewhere the house but I couldn't look at him for I was too focused on the raging Yoongi approaching me. Napahinto rin ang iba sa kani-kanilang ginagawa at napatingin sa amin ni Yoongi, ang katahimikan ang siyang nagpatunay noon.

Napapikit ako nang tuluyan nang makalapit si Yoongi sa akin. I quickly slouched my shivering shoulders and waited for what he would do next but nothing came.  Unti-unti kong binuksan ang mga mata ko at nanginginig na nag-angat ng tingin. With my eyes half-opened and my lips hardly pursed, I saw his very serious yet again so lazy eyes staring down at me.

Bumuntong-hininga siya na tipong pigil na pigil na saktan ako. "Don't ever break into my room again," he dangerously told me in tightly pursed lips before turning around and going back to his room while I was left dumbfounded, my heart still drumming in fear and confusion.

Wala… wala akong naintindihan sa mga sinabi niya. What was that about? Bakit ganoon ang mga mata niya? Bakit nakakatakot ang boses niya? Inisip ko kung may nagawa ba akong mali sa kaniya at wala naman.

I had been so behave. Pero bakit parang handa na siyang saktan ako kanina?

"Hyung! You can't go near her and scare her like that!" sigaw ni Jimin sa nakapinid na pinto ng silid ni Yoongi habang dinuduro ito. He then marched towards me afterwards. "Gwaenchanh-a?" he asked, sounded so worried.

I tilted my head as I confusedly thought, why wouldn't I be? Thanked for the basic Korean speaking though. Nevertheless, a concerned Jimin was a lot more better than the raging Yoongi. It always left my heart pounding so hard than it ever was.

Oh, Jimin! Can you stop being illegal?!

I nodded. "Y-Yes," tanging sagot ko sa mahinang tinig.

He deeply sighed and instantly sweet smiled at me. Nilingon niyang muli ang kuwarto ni Yoongi at muli na namang sumigaw, "Hyung! Apologize to her!"

That gained once again a booming laughter from the other members, leaving Jimin pouting his lips and I, biting my lower lip as confusion bathed me.

What? They were laughing at me now?



"Yoongi hates it when someone's touching his things." Paulit-ulit na nagpe-play sa utak ko ang sinabing iyon ni RM.

Maybe, that was the reason why Yoongi got furious a while ago. Malamang ikanagalit niya ang nadatnan niya sa kuwarto niya at ako lang naman ang naiwan dito para maki-alam. I didn't know that having his room clean was a big deal for him.

[Her] Beautiful Dream [BTS Fanfiction] ✓Where stories live. Discover now