There Is No Me Without You

Chapter 38

Ποτέ δεν πίστευα τους ανθρώπους όταν έλεγα πόσο πολύ πονάει να έχεις πληγωμένη καρδιά.Μέχρι που ήμουν εγώ, ξαπλωμένη στο πάτωμα με μάσκαρα να τρέχει στα μάγουλα μου.Να ασφυκτιώ για αέρα, κλαίγοντας.

Το δωμάτιο του μοτέλ είναι άψυχο, χωρίς ζωή.Απόξενο.Είμαι ξαπλωμένη ανάσκελα και ο Thor έχει τοποθετήσει το κεφάλι του επάνω στην κοιλιά μου.Είναι το πρώτο βράδυ μετά από τρεις μήνες που κοιμάμαι χωρίς εκείνον.Κοιμάμαι στην πλευρά μου και ελπίζω, κάθε φορά που ανοίγω τα μάτια μου ότι θα βρίσκεται δίπλα μου.Αλλά δεν είναι ποτέ εκεί.Η καρδιά μου δεν είναι αρκετά δυνατή για κάτι τέτοιο.

Είμαι ξαπλωμένη στο κρεβάτι, προσπαθώντας να θυμηθώ πως ένιωθα όταν ακουμπούσε το δέρμα μου, όταν με άφηνε να ''γράψω'' το όνομα μου στο λαιμό του με τα δόντια μου, ακόμα τον αγαπώ και θα συνεχίσω να τον αγαπώ.

Νιώθω ότι καταρρέω, αισθάνομαι ότι το μέλλον μου είναι μία μαύρη τρύπα που δεν μπορώ να σταματήσω να πέφτω.

Παρατηρώ τον ήλιο να ανατέλλει.Σέρνω το σώμα μου μέχρι το μπάνιο και χώνομαι μέσα.Παραμένω αρκετή ώρα κάτω από το νερό.Παρατηρώ τον τοίχο, χωρίς να σκέφτομαι τίποτα.Νιώθω σαν να είμαι νεκρή αλλά αναπνέω.Κοιτάζομαι στον καθρέφτη για μερικά λεπτά ακόμα.Έχω ένα σημάδι στο μάγουλο, μία μικρή μελανιά.Είναι ευδιάκριτη.

Έχω αρκετά μηνύματα στον τηλεφωνητή.Από την μητέρα μου, την Amy.Όλα αναφέρονται στις διακοπές, πως περάσαμε και πότε θα με δουν.Δεν έχω όρεξη να δω κανένα.Ούτε το κουράγιο να αντιμετωπίσω κανένα.Θέλω να μείνω μόνη στο δωμάτιο, μέχρι να είμαι έτοιμη.

Μία εβδομάδα αργότερα.

Δεν έχει πάρει τηλέφωνο, δεν με έχει αναζητήσει.Είμαι σίγουρη ότι πλέον είμαι άνεργη.Είναι το τελευταίο πράγμα που με ενδιαφέρει.Η καθημερινότητα μου είναι βόλτα τον Thor, κλάμα, ύπνος, κλάμα.Έχω να καταναλώσω ένα σωστό γεύμα εφτά μέρες.

Δεν ξέρεις τι είναι πόνος μέχρι να δεις το είδωλο σου στον καθρέφτη με δάκρυα να τρέχουν στα μάγουλα σου και να παρακαλάς τον εαυτό σου να παραμείνει δυνατός για να μην καταρρεύσεις.

Πάντα θα υπάρχει ένα μέρος μέσα στην καρδιά μου για εκείνον.Ίσως όχι με τον τρόπο που θέλω, και ίσως όχι και με τον τρόπο που πρέπει.Μερικές φορές δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι για εκείνον και να αναπολώ όλες αυτές τι αναμνήσεις που δεν μπορώ να αφήσω να χαθούν.Άλλες φορές, πιάνω τον εαυτό μου να τον αναζητά τόσο πολύ.Επιθυμώ απλά να μπορούσα να τον φιλήσω και να παραδώσω την καρδιά μου σε εκείνον.Κατόπιν όμως δημιουργείται μία διαμάχη με τον εαυτό μου για το αν θα μπορούσα να του μιλήσω με τον τρόπο που μιλούσαμε πριν μία εβδομάδα, όταν ήμασταν μαζί.Δεν υπάρχει τίποτα που θα μπορούσα να λαχταρίσω περισσότερο από εκείνον.Δεν υπάρχει τίποτα που να πονάει περισσότερο από το να γνωρίζω ότι δεν μπορώ να τον έχω με τον τρόπο που θέλω.Το να αντιμετωπίζω την πραγματικότητα είναι τόσο σκληρό, επειδή ακόμα τον αγαπώ.