•Grey•

•Your smile•

Την επομενη μερα ξυπνησα χαρούμενος.

Χαρούμενος...

Εσύ με εκανες χαρούμενο.

Γιατι θα σε ξανάβλεπα.

Ετοιμάστηκα γρηγορα και εφτασα σχεδον τρέχοντας στο σχολείο.

Εσύ ηρθες σχεδον τελευταία.

Παντα αργουσες.

Γιατι δεν αργησες να φυγεις ομως;

Το κουδούνι ειχε χτυπήσει.

Ειχαμε μαζι μάθημα.

Έκατσα γρήγορα στην θεση μου. Σε ενα θρανιο στο τελος, μακρυα από ολους κι ηρθες κι έκατσες διπλα μου.

"Καλημερα" σου ειπα χαμογελαστός.

"Καλημέρα" μου απάντησες.

Προσπαθούσα να σου πιάσω κουβεντα, αλλα μου ήταν αρκετα δύσκολο.

"Τι κανεις;" σε ρωτησα. Ποσο τυπικό...

Αν μπορουσα να γυρίσω τον χρονο πισω, δεν θα σε ρώταγα ποτε τετοια βλακεια.

Ηξερα μωρο μου πως δεν εισαι καλα.

Παντα το ηξερα.

"Εμ, εσυ;" αποκρίθηκες.

Δεν μου ειχες απαντησει. Δεν ηθελες να μου ανοιχτεις.

Ηταν πολυ νωρις ακομα.

"Καλα ειμαι εγω,φεγγαράκι." σου απάντησα. Κι ηταν αληθεια. Μετα απο καιρο ήμουν όντως καλα.

Ειχα βρει μια φιλη.

Ειχα βρει εσενα.

"Φεγγαράκι;" ειπες και σχεδόν γέλασες.

Τι αλλο θα μπορούσε να σε αντιπροσωπεύει περισσότερο Σελήνη μου;

Σου χαμογέλασα στραβά.

"Ναιπ" ειπα και χαχανισα.

"Μου αρεσει." απάντησες και μου χαρισες ενα γλυκο χαμογελο.

Το χαμογελο σου.

Αυτο ήθελα. Να σε κανω να χαμογελάς.

Να ξεχνάς τον πονο σου.

Κριμα που δεν τα καταφερα ποτε.

Και από εκεινη την μερα, μια φιλια ξεκινησε.

Μια αληθινή φιλία.

Κριμα ομως που δεν κράτησε.

Κριμα που σε ερωτεύτηκα.

•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°