Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Lorin Secilia Vicencio
“Ugh! See, Lorin? You do not fit her shoe!” I quietly scolded myself as I winced in pain from wearing the high heels my twin sister owned.
Ano ba kasi ang naisipan ko at hiniram ko ito?
But I had no choice. Out of all the times my work shoes could have failed me, they chose this very day. Unfortunately, I could not immediately buy a new pair since no shops were open at this hour. Moreover, most of my other shoes were not suitable for work setting.
Feeling exhausted, I sat down my chair, stretching and allowing my legs to relax as I leaned my back, a wave of relief washing over me. Kalahating araw pa lamang ang lumilipas ay para bang isang linggo na agad ang pagod ko sa kalalakad nang paroon at parito sa loob ng classroom ko. Preschoolers were so energetic that I could barely keep up with them. Teacher pabukas po nito, teacher inaway po ako ni ganiyan, teacher umihi po sa shorts si ganito, at marami pang kung ano-ano.
Nevertheless, I would never trade this job for another else.
“Mara, hija, pakibuksan mo nga ang telebisyon at nang makapanuod naman tayo ng balita,” utos ng isang co-teacher ko roon sa isang teacher aid namin.
Mara eagerly and happily replied. Matapos niyang buksan ang telebisyon sa isang cable news ay nakangiting lumapit naman siya sa akin dala iyong lunchbox niya. Kami iyong madalas na magkasamang kumain dahil kami iyong magka-share sa mesa, ganoon din na halos magka-edad kaming dalawa.
“Kain na tayo, Teacher Lorin!” masiglang anyaya niya.
“I am actually starving, Mara,” I replied, accompanied by a chuckle. “Ang tingin ko nga sa chalk kanina ay pagkain na.”
Tawang-tawa si Mara sa biro ko at saka sinabing, “E, sino ba naman kasi ang hindi mapapagod at magugutom? Sobrang kukulit ng mga estudyante mo, Teacher Lorin! Lalabinlima lamang sila pero para bang limampu na.”
I nodded and chuckled in complete agreement. “Totoo naman ‘yang sinabi mo—”
“Bachelor no more! The heir of the Figuerroa Engineering, Gottfred Damien Figuerroa III will soon tie the knot to his yet to name childhood sweetheart.”
Natigilan ako sa narinig at biglang napalingon sa telebisyon kung saan kasalukuyang ipinapakita roon ‘yong isang pamilyar na larawan ng lalaking binanggit sa balita.
“You heard it right! The hot bachelor is now off the market. According to sources, the wedding will be held next month, on the twentieth of March. We are very sorry to break your heart, ladies.”
