Potterhead El Kitabı | Harry Potter

Headcanon • Sirius&Remus

● Wolfstar değil.

Herkes Sirius'un Azkaban'dan çıktıktan sonra nasıl iki yıl için bile olsa, Grimmuald meydanında teorik olarak hapiste bile olsa, Remus ile, eski arkadaşıyla beraber mutlu olduğunu diyor.

Böyle düşünmüyorum.

Azkaban'dan sonraki Grimmuald meydanı hakkında düşününce aklıma gelenler garip akşam yemekleri oluyor. Karanlık akşamda hiçbir Yoldaşlık üyesi etrafta yokken yemeğin ömünde iki eski arkadaş ne diyeceklerini bilemeyerek yemek yemeğe devam diyorlar. Walbugra Black portresinin artık kimsenin umursamadığı bağırışları duyuluyor ara sıra, şöminede odun çatırdıyor, saat tik tak'ına devam ediyor. Ancak yemek yemek yerine düşünmekte olan iki kişi ne hakkında konuşacaklarını bilmiyorlar, buna hiç alışmadılar, böyle olacağını tahmin etmiyordular, eskisi gibi olacaklarından adlarl gibi emindiler.

Geçmiş hakkında konuşmak kadar acı veren bir şey yoktu ve birbirlerine geçmişi hatırlatıyordular. Dışarıda dönen bir savaş varken yapacak pek bir şey de yoktu, özellikle de Sirius aranıyorken. Her ikisinin de son on iki yılı cehennemden gelen senelerdi ve hangisininkinin daha kötü olduğu anlaşılmıyordu bile. Ve orada sakince oturmaya devam ediyordular, eskisi gibi olabilmeyi umuyordular.

Sirius tutsaklık yüzünden yavaş yavaş aklını kaybetmeye başlarken, Remus da her ne kadar belli etmese bile en yakın saydığı arkadaşının onu hain sanmasına kırılmaya devam ediyordu, eskisi gibi olamayacaklarını ikisi de biliyordular. Ve birbirlerine bakarken akıllarına James geliyordu - çünkü o bunu hallederdi. Her ikisinin kafasına bir kez vurarak kendilerine gelmelerini söylerdi. Bunu bilseler bile Remus her arkadaşıyla eskisi gibi olmaya adım atmak istediğinde nasıl gerçekleri ondan sakladığı aklına gelirdi, yavaş yavaş aklını kaybeden arkadaşıysa gün geçtikçe ondan daha da uzaklaşırdı. Ortaya acı dolu on iki yıl girmişti ve hiçbiri bunun bittiğinin farkında değildi. On beş yaşındayken onun için Animagus olduğunu öğrenerek sarıldığı asi çocuk artık yok gibiydi - o çocuk on iki yıldır en yakın arkadaşının ölümünde kendini suçlayarak geçirmişti ve karşısındaki hatrına Azkaban'ı bile göze aldığı adamdan şüphelendiği için kendinden nefret ediyordu.

Bu yüzden ikisi de bir şey diyemiyordu, çünkü artık eskisi gibi değildi hiçbir şey ve olabileceğini sanmamaya başlamıştılar. Çünkü arkadaşların arasındaki gerginliğe dayanamayarak onlara kendilerine gelmeleri hakkında sinirli bir konuşma yapan James yoktu, onu destekleyen Peter ve sevdikleri kurabiyeleri önlerine koyarak konuşmaları gerektiğini söyleyip her birine destek veren Lily de yoktu ve her biri yanlış arkadaş seçimi yüzündendi. Birbirlerine bakarken eski güzel günlerin ve eski arkadaşları James'le olan tatlı hatırların acılığı incitiyordu.

Ne de olsa yirmi yıl önce bugün olsaydı Remus Sirius'un yeni bir şaka planındaki mantık hatalarını düzeltirken gülüşüyor olacaklardı.

Fan art sahibini bilen söylesin, lütfen?¿

- Mora