Άκουσε ξαφνικά έναν δυνατό θόρυβο πίσω της. Πετάχτηκε και γύρισε αμέσως πίσω. Είδε πως η εξώπορτα έκλεισε. Ξέχασε να της βάλει κάτι για να την κρατάει ανοιχτή.
Με αφορμή κίνηση προσπάθησε να την άνοιξη. Δεν τα κατάφερε. Φοβισμένη προσπάθησε μια δυο τρεις φορές, τίποτα. Έσπρωχνε την πόρτα μήπως και καταφέρει και την ανοίξει. Τίποτα. Ήθελε να κλάψει γιατί κατάλαβε πως είχε εγκλωβιστεί...στο στοιχειωμένο σπίτι.
Φώναζε όσο πιο δυνατά μπορούσε για βοήθεια. Κανένας δεν φαινόταν να μπορέσει να την ακούσει. Ακόμα και αν το έκανε κανείς δεν θα πλησίαζε. Αφού στοιχειωμένο δεν είναι το σπίτι;
"Βοήθεια, σας παρακαλώ βοήθεια."
Τα δάκρυα του άγχους εμφανίστηκαν στα μάγουλα της.
"Βοήθεια, βοήθεια σας παρακαλώ. Βοήθεια. Σας παρακαλώ...βοή...παρακα"
"ΒΟΗΘΕΙΑ"
Αυτό δεν ήταν δική της φωνή.
YOU ARE READING
"Μην με στοιχειώνεις,εσύ!"
Horror"Το σπίτι είναι στοιχειωμένο! Να μην πας μέσα!" Αφού της ζήτησε ο αγαπημένος της πατέρας να του φέρει εκείνο το πίνακα, δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς.... Και κατέληξε με το κάθε κόκαλο να τρέμει μέσα της από τον φόβο και χωρίς να το θέλει να συνηδ...
