Bu hikayeyi yazma amacım animenin sonunda baş karakterlerimiz Usagi ve Mamoru'nun evlenmemesiydi. O aralar fanfic hikayeler okuyordum ve bir gün neden olmasın dedim... Neden ben de yazmayayım. Bu doğrultuda ilk adımı atmış oldum. Sadece sayfamda yay...
Son savaşın ardından Usagi'nin Galaxia'yı yenmesiyle her şey normale dönmüştü. Hem dünya kurtarılmış hem de Mamoru ve kızlar tekrar hayata geri dönmüştü. Sevgi her şeyi iyileştirmişti.
☆●
Kızları bekleyen Usagi tüm yaşadığı olayları hatırlarken gözlerinin dolduğunu hissediyordu. Çok şey yaşanmıştı. Seneler geçse bile bazı şeyler hala tazeydi. İster istemez üzülüyordu. Bazen fark etmeden kendini ağlarken buluyordu. Fark ettiğinde ise iş işten geçmiş oluyordu. Şu anda yaşamış olduğu şeyde buydu. Ağlamıştı... Ağlıyordu ama bunu fark etmiyordu. Hatta kızların gelmiş olduğunu bile seslerini duymasa fark etmeyecekti. İlk Rei'yi duydu. ''Sen yine mi ağlıyorsun?" Diye kızıyordu. Her zaman ki gibi... Ama nedenini sormuyordu.
Onun tepkisi ile daha fazla ağlarken ağzından çıkan sözler ortamda şok etkisi yaratmıştı. Kendisi bile şaşkındı. ''Evet. Sana ne ya! Ağlayamaz mıyım?!" Usagi böyle tepki vermezdi.
Rei'nin şok olması sesine de yansımıştı. Ilımlı bir sesle ''Ağlarsın da neden ama?'' diye sorunca dürüstçe cevap verdi Usagi. ''Çünkü şu ana kadar yaşadığımız her şey gözümün önünden bir film şeridi gibi geçti. Neler yaşamış olduğumuz ortada. Sizi kaybettiğim zamanları hatırlamak beni çok üzdü. O anları ister istemez tekrar yaşadım sanki. Bu da beni ağlattı. Bir ara gözlerim dolmuştu ama ağladığımı siz geldiğinizde ciddi anlamda fark ettim. Bu ara bunu sıklıkla yaşıyorum. Niye ağladığım anlaşıldı galiba.'' Sesi çok sakindi Usagi'nin.
Onun sözleri üzerine birbirine bakan kızlar onun haklı olduğunu biliyordu. Herkes bu olayları yaşamıştı ama en büyük kayıpları hep o yaşamıştı. Hep o sınanmıştı. O olmasa kendileri olmazdı. Hepsi bunu çok iyi biliyordu. Destek olurcasına ona sarılırken ''Usagi, seni çok iyi anladık. Anlamak yetmez aslında. Sen bunları bizden çok yaşadın. Sendeki izleri fazlası ile ağır bunun farkındayız. Üzülme şu ana bak. Her şey çok güzel olacak." Sesleri umut doluydu en son yapılan 6 yıl önceki konuşmada. 6 yıl koca bir zamandı ve herkes için geçmişti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
6 Yıl Sonra
Koskoca 6 yıl geçmişti. Dolu dolu 6 yıl... Son savaşın ardından başka bir olay olmamış yeni bir düşman ortaya çıkmamıştı. Her şey olağan ve güzel gidiyordu. Normal bir hayat herkes için güzeldi. Mutluluk vardı herkeste. Kimse savaşmak, kayıplar vermek istemiyordu. Özellikle de Usagi...
6 yıl sonra yine aynı yerde bir araya gelmişlerdi. Usagi onları toplamış ve önemli bir haberi olduğundan bahsetmişti. Kızlar gelmiş ama Usagi hala konuşmamıştı. Surat ifadesi belirsizdi. Kendisine dikilen meraklı gözlerden haberdar olan Usagi sessizliği bozup ''Tamam, kızlar bana öyle bakmayı kesin. Sizi neden burada topladığımı açıklayacağım..." derken sustu ve ekledi. "Hazır mısınız, tahmini olan yok mu?''
