Neyseki o sıra öğretmen içeri girmişti. Ama onların aklını hala benim kim olduğum kurcalıyordu. Az sessiz diye fısıldadım. Derse odaklanamıyorum. Scott'ın dudakları arasından bir inilti çıktı. İntikam yolunda harcanacak birileri elbette vardı. Ve sanırım onların hepsi birileri kısmına giriyordu. Beni aklımı kurcalayan ise Derek ile ne zaman karşı karrşıya gelecektim ve ne tepki verecektim? Güçlü olmak zorundaydım. Amacıma ulaşmak için..
Ders bitiminde Scott kolumu sıkıca kavrayıp beni yerimden kaldırdı. Ve sınıftan dışarı oradan da okuldan dışarı sürükledi. Bende kendimi bırakmış ve adımlarımı ona uydurmuş yanında yürüyordum.
O beni sürüklemeye devam ederken ''Bana böyle davranman doğru mu?''diye sordum. Durdu ve gözlerimin içine baktı. ''Yakın olduğumuzu düşündürüyorsun bana. Yani demek istediğim sen öyle davranıyorsun.'' dedi. Kıkırdarken ''Belkide öyledir.''dedim. Tuhaf bir şekilde sinir bozucu olduğumu düşünüyordu. ''Çok kırıldım. Ben miyim sinir bozucu?'' Dudaklarımı büzmüştüm. ''Düşüncelerimi okumayı keser misin? Ve ayrıca bu yeteneğe nasıl sahip oldun?''
''ISIRILDIM.'' Bir an duraksadı ve ''Ne?''dedi. Kolumu ellerinin arasından kurtarırken ''Duydun işte.''dedim. ''Kim tarafından nasıl??''diye sordu. ''Yakında öğrenirsin.''dedim tekrar. Bozuk Plak mısın? diye düşünüyordu. ''Belkide..''dedim. ''Bunu sonu bir yere varmayacak'' Dişlerinin ardından konuşuyordu. ''Bencede o yüzden gidiyorum.''dedim. İsaac''Nereye?''diye sordu. Yaklaşık bir dakika önce gelmişti. ''Eve.''dedim. Evde almıştım. Tam hayallerimdeki gibiydi. 2 katlı. Bir o kadar sevimli. ''Ben bırakırım, seni.''dedi. Scott ile gözgöze geldi. ''Bırakırım...''diye tekrarladı.
''Peki.''dedim. Arabaya doğru yürürken ''Buraya gelmen tuhaf. Acayip. Farklı yani.''dedi ''Nasıl yani?''diye sordum. ''İllaki bir sebebi vardır ama bir Türksün ve bir gücün var ve bizim gibi biri tarafından ısırılmışssın. Tuhaf.''dedi. ''Birilerini dinleyen bir ben değilmişim.''dedim. Demek istediğim ısıldığımı duymuş Scott'a söylerken.. Bizi dinliyormuş..
''Sendeki istemeden oluyor. Ve bazen bir şeyler duyuyorsun. Duymaman gereken şeyler bile..''
Haklıydı. Onayladığımı gösterir gibi başımı salladım. ''Senden hoşlandığımı da anladın dimi?'' Durdum ve gözlerinin içine baktım. Anlamıştım tabi ama bir insanı kalbinden yaralamak istemiyordum. ''Yanlış kişi.''dedim.
''Yanılıyorsun.''dedi.
''Yanılmadığını göreceksin..'' BU SES DEREK'E AİTTİ. DEREK. KENDİME GELMELİYDİM. Dalgaya vurarak ''Haklı.''dedim. ''Daha seni tanımıyor bile.''dedi. Oysaki herkesten çok tanıyordu. ''Sende tanıyor sayılmazsın.''dedim. Derek'in şu an bana yaklaşmasına hzır değildim. Arabaya bindik ve oradan uzaklaştık. Gözlerine bile bakmaya cesaret edememiştim ama düşüncelerini dinledim. O bu gücümden habersizdi..
Ve hissettiği tek şey beni ne kadar özlediğiydi...
