EVERYTHING ARRANGED [ON HOLD]

Chapter 21

(Nakaraan)

I didn't manage to finish my explanation kasi his lips shut me up. Di nagtagal, I just felt na I was responding to him. The kiss deepen. Buti nalang nakaupo na ako ngayon dahil kung hindi, baka napaupo na ako sa panlalambot ng mga tuhod ko. 

Naramdaman ko nalang ang paghiwalay nya and we're both out of air to breathe. He is still cupping my face and still kept my head close to his.

"Please don't do that again. Calling somebody when you can call me. Nagseselos ako."

Chapter 21

Tara's POV

Tsup! Tsup! Tsup!

May humahalik sa buong muka ko. Pagpyestahan ba daw? Napamulat ako. Kaagad naman akong sinalubong ng isang Kent na nakangiti.

"Good Morning wifey!"

I chuckled. Nangunot ang noo nito. "Good Morning din. You look like a child waiting for her mom to wake up." I then smiled. "Sweet."

He smiled back. "I prepared breakfast." Ibinangon nya ako. 

"Susunod ako. Mag-aayos lang ako."

Tumango ito at lumabas sa kwarto.

I cupped my face. This is  really a shock. Kung dahil sa vacation, nagbago na ang lahat, dahil naman sa selos thingy, lalong nagbago. But well, as you can see naman, papunta sa better and mas maraming improvement diba?

Dali dali akong nagpunta sa banyo, naghilamos at nagtoothbrush. Baka sakaling maka-kiss ulit. Para naman hindi nakakaturn-off. HAHA. Malandi! Lumabas na rin ako at nagpunta sa dining table.

"Wow. Ang daming pagkain ah. Ikaw lahat ang nagluto?"

"Oo." Hinila ni Kent ang isang upuan. "Sit."

"Sus. Baka naman nagpatulong ka kay manang."

Pinisil nito ang tungki ng ilong ko. "Hoy. Wala si manang. Pinag-day off ko muna kaya ako talaga ang nagluto ng lahat ng nyan."

I smiled. "So pati yung sunog na mga tinapay na nasa basurahan ikaw rin ang may sala?"

"Oo." He laughed. "Ang hirap pala magtoast."

"Then let's eat? Upo ka na rin." 

"Teka." Tumingin ako sa kanya and he slowly bent down and cupped my face. Nakita ko nalang na papalapit na ang muka nya. Instantly, I closed my eyes.

Naramdaman ko nalang ang daliri nya sa gilid ng mata ko. "May muta ka pa."

Kaagad akong dumilat at hinampas sya sa braso. Tiningnan ko sya ng masama. Kainis! Paasa e. HAHA.

"What?!" Ngumiti pa ang mokong ng nakakaloko. 

"WALA! Kumain na tayo." Umupo  na ito sa upuan nya na ngingiti ngiti pa rin. 

"Bakit parang nagbago ata ang mood mo wifey?"

Tama ba namang asarin pa ko? Ngumiti ako dito. "Ha? Hindi naman e. Kita mo nga oh." Itinuro ko pa ang bibig ko at ngumiti.

He chuckled. "Nice. Pero bakit---ommmmp.. gonyan ang mwuka mow?"

Sinubuan ko sya ng tinapay. Nakapagsalita pa rin e. "Alam mo hubby, kumain nalang tayo. Sayang yung dami ng pagkain e." Tama. Tigilan na nya ang pang-aasar at baka ako na ang kusang humalik sa kanya. HAHAHA.

It's been a normal day. Sabado kasi. Walang pasok sa trabaho at isa pa, we usually stay naman talaga sa bahay during weekends. Nagmovie marathon lang kami. Kumain ng kumain, ginamit ang pool at kung ano ano pa. Nang maubos na ang mga pwedeng gawin sa bahay, pinagkasya na namin ang sarili namin sa pag-upo at pagkwewentuhan. 

"So sinasabi mo na ten years ago pa nung namatay si Mama?"

Tumango ako. "Yeah. Kahit ganun na katagal yun, I can still remenmber her. How she cares for me. Close rin kami nun." Saglit akong natigilan.

"Oh, bakit?"

"T-teka, anong date ngayon?"

"12."

"Shit." Kaagad akong tumayo. Sinundan naman ako ni Kent. Nagpunta sa telepono. I dialed Dad's number.

[ Hello? ]

"Dad!"

[ Did you already visited your mom? ]

"H-hindi pa nga po."

[ I already visited kaninang umaga. Kung hindi pa nakakapunta, pwede kitang samahan. ]

"Hindi na po. I'll just go there."

After kong maibaba ang telepono, hinawakan ni Kent ang kamay ko. "What is it?"

"Pwede mo ba akong samahan kay mama ngayon?"

Tumango ito.

Amalia Torres

May 12, 1965 - December 01, 2002

Ibinaba ko ang mga bulaklak na tulips kong dala, favorite ito ng aking ina. "Happy Birthday Mom. I miss you so much." Tinapik ni Kent ang balikat ko. Hinarap ko ulit ang puntod ni Mom at ngumiti. "You see this guy over here? He is the lucky one. Sya po si Kent. Sya po ang asawa ko."

"Happy Birthday po Mama." Ngumiti ito. "Alam kong kahit hindi tayo nagkita at hindi ko kayo nakilala, alam kong isa kayong mabait na ina. Thank you for giving birth to as someone like Tara." Inilapit ako ni Kent sa kanya. "We started po ng hindi gaanong kagandang simula but bumabawi kami ngayon."

"Mom, alam kong andito pa rin kayo lagi. Thank you for guiding me always."

Maya maya ay hinawakan ni Kent ang kamay ko at iniharap ako sa kanya. "Tara, sa harap ni Mama, at sa inyo na rin po Ma.." Tumingin ito saglit sa puntod. "I promise that I will take care of you no matter what. I will always be here for you. We'll be together through ups and downs. Hindi kita pababayaan. I will try my very best to make our everyday happy."

A tear fell from my eyes. "Thank you, Kent." Niyakap ko sya. "I also promise to stay by your side. To take care and serve you as you wife. We'll make this work."

"Yeah. We will really do." 

Please Vote, Comment, Be a fan and Recommend! :D