Bir Deli Rüzgar

Bir Deli Rüzgar|91

Şükürler olsun kavuşturana.
Evet, sonunda ben geldim.

Nasılsınız be anacım? Neler yapıyorsunuz bakayım bu boktan günlerde? Ben oturdum Ne zaman geberir gideriz onu bekliyorum.

Sınır koymadım aşklarım ama n'olur bol bol yorum yapın ve lütfen bunu atlamayın çünkü eğer yetişirse Watts2021'e katılmayı düşünüyorum ve olurda katılır, kazanırsak bu şeref gerçekten de hepimize ait olacak.

Sadece emoji koyanlar ya da random atanlar oluyor lütfen onlar yerine düşüncelerinizi yazın olur mu? Çünkü emoji ve ya random atılınca kendimi oyalanıyormuş gibi hissediyorum. Ha illa da atmak istiyor çok yorum olsun diyorsanız yine çok teşekkür ediyorum ve bunları o bölüm başı ve sonuna koyduğum 🌊 emojisine yazmanızı rica ediyorum, satır aralarına değil anlaştık mı?

Keyifli okumalar.

🌊
Bir Deli Rüzgar|91

"Zeyd," Dedim hızla ve o esnada bir kramp hissetmemle inledim.

"Lilya?" Zeyd hızla önüme çöktü. "Güzelim?" Dedi panikle ve saçlarımı arkaya attı.

Yutkundum. "Zeyd bir şey oluyor." Dedim büyğk bir endişe ve panikle. "Hastane götür beni, bebeğimize bir şey oluyor."

Zeyd kaşlarını çatıp karnımın üzerindeki elime baktı ve hızla çöktüğü yerden doğruldu.

"Zeyd..." onun adını fısıldayıp gözlerine bakarken aslında anlatmak istediğim binbir tane şey vardı.

Bebeğimize bir şey olmasın Zeyd, bu sefer olmasın n'olur... Kurtaralım, gitmesin bu kez de. Yapamam, bir daha yaşayamam...

Dilim lâl olmuştu, sadece onun azını söyleyip yardım dilenmeye çalışıyordum.

"Şhh," dedi Zeyd ve kollarından birini belimden diğerini de dizlerimin altından geçirip beni kucağına aldı.

"Bebeğime bir şey olursa, hepinizi gebertirim." Dedi sertçe Şehla'ya, Luna'ya ve Perit'le Lezir'e bakıp. Stresten kaynaklandığını düşünüyordu. Olabilirdi, bu gün çok gerilmiştim. Çok bağırıp çağırmıştım.

Benim ise şu an hiç bir şey umurumda değildi. Acı çekebilirdim, ağrılarım olabilirdi her şeye tamamdım, her şeyin üzerinden gelmeye, her şeye dayanmaya da razıydım. Bebeğim iyi olduktan sonra her şey kabülümdü. Şimdi onum iyi olmadığını düşünmek beni mahvediyordu. Bu düşüncenin verdiği acı kesinlikle çektiğim fiziksel acının kat ve kat daha fazlasıydı. Kalbim birinin avuçlarının içindeymiş gibi sıkılıyordu sanki.

"Zeyd," başımı onun boynuma saklayıp kokusundan güç almaya çabaladım. "Bir şey de n'olur... Bir şey olmayacak de." Gözlerimi sıkı sıkıya yumdum. Tamam, Zeyd beni sankinleştirirdi. Soğukkanlı olmam gerekiyordu. Paniklersem her şey daha kötü olacaktı. Sakin olmalıydım.

Soğukkanlı ol Lilya, her şey senin elinde... Sakin ol ki Zeyd de korkup paniklemesin. Her şey daha da bok olmasın.

"Tamam güzelim, sakin ol." Diye fısıldadı hızlı adımlarla odadan çıkarken . "Bir şey olmayacak, söz veriyorum bir şey olmayacak. Kötüyü düşünme, sakinleş meleğim." Dedi Zeyd.