6- Dedikodular ne kadar doğru?
"Bütün gerizekalılar beni buluyor." Jimin'le bahçede oturmuş dersi bekliyorduk. Sabahtan beri söylenmeye devam ediyordu ve sabahtan beri sadece onu dinlemekten başka bir şey yapmıyordum. Kafam çok meşguldü. Taehyung'la o gece ki randevumuz mükemmel geçmişti ve o iki gündür beni aramıyordu. Onu okulda da görmemiştim ve bir kere mesaj atmama rağmen mesajlarıma da dönmemişti.
"En başta da sen." dedi. "En gerizekalısı da sensin."
"Yine ne yaptım?" dedim sinirle. Jimin ne zaman canı sıkılsa hıncını benden çıkartırdı. Eh! Ben de ondan pek farksız sayılmazdım. Yine de şuanda mağdur olan taraf bendim.
"İki gündür salak salak dalıp gidiyorsun." dedi. "Aramıyorsa aramıyor. Belki de o kadar da hoşuna gitmemişsindir." Bu ihtimali düşünmüştüm elbette. Fakat birlikte eğlenmiştik. Bana gülümsemişti. Ellerimi tutmuştu ve benimle konuşmuştu. Eğer benden hoşlanmasa veya rahatsız olsa bunları yapmayacağını biliyordum.
"Kapa çeneni." dedim. "Sen ne anlarsın?" Jimin direk olarak gözlerimin içine baktı. Yüz ifadesi sertleşip oldukça ciddi bir şekilde bana bakarken birden bire değişen tavrını izliyordum.
"Seninle oldukça açık konuşacağım." dedi. Sesi netti. Jimin çoğu zaman alaycı konuşur, güler, dalga geçer ve bana dövmekten başka bir şey yapmazdı. Fakat işler ciddiye bindi mi onu gerçekten dinlemem gerektiğini bilirdim.
"Çocuğun okulda adının ucubeye çıkmasını geçiyorum." dedi. "Ön yargılarımı falan siktir ettim. Çocuk seninle iki kere randevuya çıktı. " Dikkatle onu dinliyordum. Jimin anlamam için sanki bir çocuğa anlatırmış gibi tane tane anlatıyordu.
"Randevuya da çıkabilirsin. Fakat Jungkook... " dedi. "Sen bu çocuğa birlikte olmayı teklif ettin ve sana bir ay verdi. Ne için bir ay verdi? Neden yani? Tamam güzel vakit geçiriyorsun fakat senin için araştırma yaptım. Çocukla ilgili her dedikoduyu dinledim neredeyse...
"Dedikodulara inanmıyorum." Dedim sinirle.
"İnanmak zorunda değilsin." dedi. "Fakat bilmek bir zarar getirmez. Dedikodular boş şeylerden meydana gelmez. Şekil değiştirebilirler fakat mutlaka bir çıkış yerleri vardır. O çocuk şiddete yatkın."
"O çok nazik biri." dedim. Bana karşı davranışlarını hatırlıyordum. Her zaman kibardı. Gülümserdi ve asla beni incitecek bir şey yapmamıştı. Tamam ilk başta biraz korkutmuştu ama sonra bunu telafi etmişti.
"Jungkook." dedi Jimin. "Bir sürü kavgaya karışmış. Birkaç kere okula yaralı geldiğini hatırlamıyor musun? Zihnini zorla Jungkook."
"Ne var yani?" dedim. "Biz de kavgaya karıştık."
"Bu öyle bir şey değil." dedi. "Birkaç kişiyle konuştum. Onun çok agresif olduğunu söylediler. Eskiden biriyle grup ödevi yapmaya kalkmış ve dostum çocuk neredeyse ağlayarak yanından kaçacakmış."
"Sikik herifler abartıyorlar işte." dedim. "Onunla konuşmasam, vakit geçirmesem sana inanırdım Jimin. Ama bu imkansız."
"Teklifini kabul etti değil mi?" dedi. "Peki neden hemen yapmadı? Neden bir ay sonra dedi? Bir şeyler planlıyor. Gözünü aç artık."
"Gözümü falan açmayacağım." dedim sinirle ayağa kalkarken. "O iyi biri. Biliyorum tamam mı? Kötü olsa anlardım." Hızla çantamı yerden almış ve Jimin'in konuşmasını beklemeden yürümeye başlamıştım. Beni korumaya çalıştığını biliyordum fakat abartıyordu. Taehyung'la vakit geçiren bendim. Onu birazda olsa tanıyan bendim ve tüm kalbimle inanıyordum ki o göründüğünden çok daha farklı biriydi.
