Öyle işte be baba.
Bugünde ağlıyorum.
Gözlerin gibi siyah olan gecenin karanlığında kayboldum baba.
Çok sevdim seni be baba.
Çok güvendim sana.
Çok bağlandım sana.
Hem annem hem babamdın sen benim.
Ama artık hiçbir şeyimsin.
En çok sevdiğim kişiyken en nefret ettiğim kişi oldun.
Babalar kızlarının ilk aşkıymış.
Sen benim ilk aşkım değil,
İlk ve en çok nefret ettiğim kişisin baba.
Sen...
Sen beni kaybettin baba.
Kanadımı değil, gökyüzümü kırdın baba.
Uçamıyorum artık.
Harabe yıkık bir ev gibiydim ben.
Ve sen o evi ayakta tutan duvarlarıyla oynayıp tamamen yıktın baba.
Gözünün önünde eriyordum ben baba.
Ama sen, kördün, kör olmuştun, görmüyordun.
Belkide görmek istemiyordun.
Kanayan en büyük yaramsın baba.
Kabuk tutmayan ve her gün kanayan bir yarasın.
Ve ben o yarayı iyileştirmeye çalışmaktan yoruldum baba.
Çok yoruldum be baba.
Her gün ağlamaktan yoruldum.
Canımın yanmasından yoruldum.
Bir şeyleri düzeltmeye çalışmaktan yoruldum.
İyileşmeye çalışmaktan yoruldum.
Kaybetmekten yoruldum.
İyiyim demekten yoruldum.
Dar sokaklarında kaybolmaktan yoruldum.
Hergün ölmekten yoruldum.
Ölmeye çalışmaktan yoruldum.
Her şey yordu, bitirdi beni baba.
En çokta sen yordun, bitirdin beni.
Yeni bir sayfa açıp aynı şeyleri yaşamamak için, bütün sayfaları yırttım,yaktım baba.
Sen beni kaybettin baba.
Artık ne ben varım.
Nede benden geriye kalan bişeyler var...
#ölümbahardır
YOU ARE READING
U'MUTSUZ 🔥 #BABA
PoetryBazı babalar yaradır çocuklarına çocukluğuna... Babalar her zaman haklı değildir... bir parçanı burada bulabilirsin babası olan olmayan herkes davetlidir
