Μαγεύοντας Τον Καθηγητή

I- ΤΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ

"Juliet Martin, φοράς κραγιόν; "

Ω!  Θεέ μου.  Πρώτη μέρα της σχολικής χρονιάς και ήδη η κ. Villiers βρισκόταν στην θέση της, λέγοντας τα δικά της.

"Πήγαινε και πλύνε το πρόσωπό σου αμέσως.  Και μην αργήσεις στο μαθημα. "

Η Juliet σύρθηκε μέχρι την κοντινότερη τουαλέτα. Εκεί βρισκόταν η κολλητή της φίλη η Margot. Στεκόταν μπροστά στον καθρέφτη ακουμπώντας στον νιπτήρα, με τα μάτια της μισάνοιχτα.  Εκείνη άκουγε μουσική από το iPhone της,  την τάχα απαγορευμένη συσκευή στον καθένα.  Πολλές τούφες των μαλλιών της είχαν ξεφύγει από την αλογοουρά της και δεν ειχε πάρει τα ακουστικά της,  όπως θα έπρεπε.

"Villiers;" ρώτησε,  βλέποντας την Juliet να σκουπίζει τα χείλη της με ένα χαρτομάντηλο.

"Τόσο σκύλα! "

Η Margot, όπως  και η Juliet, φορούσαν όσο περισσότερο μακιγιάζ μπορούσαν.  Ακόμα κι αν ήταν στο Λύκειο St.  Gillian's, μόνο για κορίτσια,  η εμφάνιση μετρούσε. Επίσης,  θα μπορούσε να προσγειωθεί ξαφνικά μισή ντουζίνα hot αλεξιπτωτιστές στην σχολική αυλή. Αυτό δεν είχε συμβεί ποτέ,  αλλά ζούσαν μ' αυτή την ελπίδα. 

"Θα αργήσεις " είπε η Juliet, δένοντας τα ξανθά μαλλιά της πίσω νοικοκυρεμένα,  σε περίπτωση που παραμόνευε κανένας καθηγητής έξω. Είχε ήδη αρκετά προβλήματα και δεν ήθελε να αποκτήσει κι άλλα από την πρώτη μέρα. Εκείνη και η Margot είχαν επιλέξει μαζί το ίδιο μάθημα,  τα Λατινικά,  οπότε κατευθύνθηκαν μαζί προς την τάξη.

Η Margot κοίταξε μέσα από τις φανταστικά καλοφτιαγμένες βλεφαρίδες της, που σε καμία περίπτωση δεν θα περνούσαν από τον έλεγχο της κ.  Villiers, το ίδιο μάλιστα και τα πολλαπλά σκουλαρίκια της.

" Πες μου άλλη μια φορά γιατί διάλεξα τα Λατινικά; "

Η απάντηση ήταν απλή.  Ο παλιός κ. Bryan,  ο οποίος δίδασκε Λατινικά, θεώρησε οτι ηταν μια απαλή πινελιά πιο χαλαρός από τους υπολοίπους καθηγητές.

Η αλήθεια να λέγεται, η Juliet είχε μια κρυφή αγάπη για την Ρωμαϊκή ποίηση που μετέφραζαν.  Ακόμα περισσότερο για την ρομαντική ποίηση που διδάσκονταν στο μάθημα των Αγγλικών.  Αλλά το είχε κρατήσει μυστικό από τους φίλους της,  που μάλλον θα την κορόιδευαν.

"Είναι βλακεία, όλοι αυτοί οι κανόνες. Είμαστε 18 πλέον,  νόμιμοι ενήλικες και μας φέρονται σαν να είμαστε ακόμα μωρά. " Είπε  η Margot, όπως διέσχιζαν μαζι τον διάδρομο.

Οταν έφτασαν στην αίθουσα, μπήκαν και βρήκαν τις θέσεις τους, ως συνήθως.  Ηταν μικρή η τάξη χωρίς να υπάρχουν πολλές επιλογές,  όμως κανείς δεν τολμούσε να καθήσει στην τελευταία σειρά. Ηταν γνωστή ως η περιοχή της Juliet και της Margot.