I'll Be Good (Camren)

-32- (Final)

Tanıştığınız sıradan birisinin hayatınızın aşkına dönüşmesi sizce de garip değil mi? Yoldan geçen birine asla güvenemeyecek durumdayken nasıl o kişiye güvenebiliyoruz? Nasıl oluyor da kalbimizin kapılarını sonuna kadar açabiliyoruz?

Lauren, bu soruların cevabını Camila ile tanıştıktan sonra bulabilmişti. Camila, onun için tüm sorularının cevabıydı. Ve şimdi onunla evlenmek üzereydi. Bu noktaya nasıl geldikleri hakkında pek bir fikri yoktu. Ona göre tesadüfler onları bu noktaya getirmişti. Neredeyse Camila'yı sıkıştırdıkları için o kızlara teşekkür etmek isteyecekti. Biraz düşündüğünde önceki hayatını Camila için yaşamış olduğunu düşündü. Verdiği kararlar ve yaşadığı olaylar sonucu Camila ile tanışmıştı. Ve bu günden sonraki hayatınıda Camila için yaşayacağına dair yemin etmek üzereydi. Bunu düşündüğünde kalbinin ritminin değişmesine engel olamadı. Onu çok seviyordu. Herşeyden çok. Bu güne kolay geldiklerini düşünmüyordu fakat onun için en önemli olan şey Camila'nın tek bir an bile onun elini bırakmamış olmasıydı. Bundan sonra o da Camila'nın elini asla bırakmayacaktı. Şu an onun ellerini tutuyor gözlerinin içine bakıyordu. Birkaç burun çekme sesi duyduğuna emindi. Gözlerinin dolmasına engel olamadı. "Ben, Lauren Michelle Jauregui, seni, Karla Camila Cabello; hastalıkta, sağlıkta, her türlü durumda, ölüm beni senden ayırana dek seveceğime yemin ediyorum."

Lauren sözlerini bitirirken yanaklarında süzülen gözyaşına engel olamamıştı. Camila elini yüzüne koydu ve gözyaşını sildi. Boğazını temizledikten sonra yemini etmeye koyuldu. "Ben, Karla Camila Cabello, seni, Lauren Michelle Jauregui; hastalıkta ve sağlıkta, ölüm beni senden ayırana dek seveceğime yemin ediyorum." "Her durumda demedin Camz. Onuda de!" Lauren fısıldayarak söylesede misafirlerde duymuştu ve birkaç saniyeliğine küçük bir kahkaha ortama hakim olmuştu. "Her durumda seni seveceğime de yemin ediyorum." Lauren rahatlamış bir şekilde gülümserken Camila da onu taklit ediyordu. "O zaman bende herkesin huzurunda sizi bundan sonra birbirinizin evi, neşesi ve karısı ilan ediyorum. Gelini öpebilirsin." Lauren iznini aldıktan sonra hiç beklemeden Camila'nın dudağına küçük ama uzun bir öpücük bıraktı.

Birbirlerini öptüklerinde, asla tarif edemeyecekleri bir huzur yayılmıştı ikisininde vücuduna. Bundan sonra ikiside birbirinin eviydi. Camila için birşey değişmemişti. Onun için Lauren hep bir sığınak, evdi. Kötü birşey olduğunda ilk ona koşuyor Lauren'ın görünmez kanatlarının altına saklanıyor ve tüm dünyaya meydan okuyordu. Belki başkalarına göre bu korkaklıktı. Ama o Lauren ile güçlüydü.

Lauren'da farklı şeyler düşünmüyordu. Camila'da onun için uzun zamandır eviydi. En huzurlu, güvenli hissettiği yer onun yanıydı. Ve evini terk etmek aklının ucundan bile geçemezdi. Hem zaten onunla evlenmişti. Birbirlerini bırakmaları daha zor olacaktı.

Lauren Camila'yı öperken büyük bir alkış sesi yayılmıştı gökyüzüne doğru. Kalabalığın arasında ağlayanlar, yüzünde kocaman bir gülümseme olanlar ve bu anı telefonlarıyla ölümsüzleştirmek isteyenler vardı. Herkes bu iki gencin arasındaki bağı kimsenin koparamayacağına emindi. Onlara göre, daha önce böyle birbirini seven kimseyi görmemişlerdi.

"Evlendiğimize göre partiyi başlatabilir miyiz?" Lauren, Camila'nın sorusuna gülerek cevap verdikten sonra kenarda bekleyen dj e seslendi ve müzik açmasını söyledi. Yüksek sesli müzik ortamı parti moduna çevirirken herkes ellerine içkilerini alıp kumların üzerinde dans etmeye başlamıştı. Herşey mükemmeldi. Dinah, Normani için bir plan hazırlamıştı ve Camila, Lauren ile konuşarak kendi düğün planlarını ona göre hazırlamaları gerektiğini söylemişti. Tek sorun Dinah'nın cesaretiydi. Dinah, Normani ile tanıştığından beri bu günü planlıyordu ve sonunda o gün gelmişti.