Φυλακισμένες Ψυχές

Κεφάλαιο 66ο

Έχετε ερωτευτεί ποτέ; Εγώ ναι. Φυσικά δεν μιλάω για εκείνον τον τρελό ενθουσιασμό που σε καταλαμβάνει όταν γνωρίζεις κάποιον στα πρότυπα εκείνου που είχες σχεδιάσει στο μυαλό σου. Μιλάω για εκείνη την φλόγα που διατρέχει κάθε κύτταρο του κορμιού σου. Ένα βλέμμα είναι αρκετό για να την αναζωπυρώσει. Ένα άγγιγμα ικανό να σε στείλει στην Κόλαση και στον Παράδεισο μαζί και ένα φιλί σε απογειώνει τρία μέτρα πάνω από τον ουρανό. Δεν είμαι καλή στις περιγραφές. Δεν μπορώ να περιγράψω ακριβώς αυτό το συναίσθημα. Ίσως πάλι για τον καθένα να είναι διαφορετικό. Όμως πιστέψτε με είναι το ίδιο δυνατό. Όταν το βρίσκεις κάνεις τα πάντα για να το κρατήσεις. Στην δική μου περίπτωση φυσικά τα πράγματα ακολούθησαν μια κάπως πιο ανορθόδοξη πορεία. Ο προορισμός όμως κατέληξε να είναι ο ίδιος. Εγώ και αυτός μαζί. Για πάντα. Κάποιοι με ξέρουν ως γόνο μιας από τις πιο δυνατές Γαλαζοαίματες οικογένειες. Άλλοι ως Βασίλισσα τους. Άλλοι μπορεί να μην με ξέρουν και καθόλου. Δεν έχει σημασία. Αυτό που θέλω να πω και δεν τα καταφέρνω και ιδιαίτερα είναι όταν έχεις βρει την ψυχή εκείνη που κουμπώνει σε τέλειο συνδυασμό με την δική σου πως είναι δυνατόν να μπορέσεις να τον απαρνηθείς και να μην διαλέξεις το αίσιο τέλος;

Αυτό έκανα. Διάλεξα ένα ευτυχισμένο τέλος μαζί του. Μακριά από την κοινωνία των Γαλαζοαίματων και την πολιτική τους. Ή τέλος πάντων ότι είχε απομείνει απο εκείνη. Θυσίασα την καταγωγή μου για εκείνον.

Ανοιγόκλεισα τα μάτια μου και τον κοίταξα. Η αναπνοή του ήταν ρυθμική. Σημάδι ότι κοιμόταν ακόμη βαθιά. Οι γραμμές του προσώπου του είχαν χαλαρώσει. Φαινόταν τόσο ήρεμος αυτή την στιγμή. Τα χαρακτηριστικά του βυθισμένα στην τελειότητα ανάγκαζαν την καρδιά μου να επιταχύνει τον ρυθμό της. Τα κατάμαυρα μάτια του άνοιξαν. Ενώθηκαν με το δικό μου βλέμμα. Χαμογέλασε. Αυτό λοιπόν ήταν ευτυχία; Να ξυπνάω κάθε μέρα δίπλα του. Ανασηκώθηκε περισσότερο και με πλησίασε. Φίλησε το κάθε μου μάτι. Έπειτα την μύτη μου. Κατέληξε στα χείλη μου. Αχ πόσο μου άρεσε η αίσθηση των χειλιών του πάνω στα δικά μου.

«Λατρεύω το χρώμα των ματιών σου κάθε φορά που είμαι σε απόσταση αναπνοής από εσένα. Γίνεται πάντα πιο έντονο. Και μερικές φορές σε μισώ που μου το έκρυβες όταν πρωτογνωριστήκαμε»

Λύθηκα στα γέλια καθώς εκείνος άπλωνε τα χέρια του πάνω στο γυμνό μου δέρμα στέλνοντας ρίγη σε όλο μου το σώμα.