I Don't Love You

Kabanata 32

rough draft. sorry. 

goodnight. lol :v

R E A D  A T  Y O U R  O W N  R I S K ! 1 !

--

Decision-making. Something I am not that good at. it has been two days already since ate maymay and i talked and eversince I got home that night, I started hiding. wala naman akong planong takasan silang lahat pero tingin ko ay makakabuting i-clear ko muna ang brain ko so that I can think of possible effective solutions. hindi din naman ako makapamili. kahit na hindi ako pinapamili ni ate maymay, alam kong masasaktan ko lang sya kapag nalaman n'ya ang tungkol sa amin ni Edward. 

my phone vibrated once again as a new message came through. i flipped it over to view the screen, i sighed

from: Ate Maymay

kisses, hello! kakatapos lang ng taping namin, grabe. napagod ako ng bongga, bai. hihihihi. kita tayo? namiss kita. sama ka sa amin ni Ed. magbe-breakfast kami. :)

may kung anong pumitik sa puso ko dahil sanabasa. nanghahapdi na naman ang mga mata ko and i suddenly want to laugh at the absurdity of all these.

"gosh, Kisses! this is crazy. stop crying over something so trivial, normal lang naman na mag-hang out sila dahil magkatrabaho sila and isa pa, they're friends...and lovers in front of many." i let out a deep breath and forced myself to smile eventhough my lips are quivering. "tama na nga tong pagda-drama mo." i laughingly told myself before completely getting out of bed. 

i walked out of my room and went outside. naupo ako sa lounger na nakaharap sa aming swimming pool. kakasikat pa lamang ng araw at malamig pa ang simoy ng hangin. lumalangitngit ng bahagya ang bamboos na nakaline sa aming fence. nakatanggap ako ng text mula kay edward kaninang 3:45. sabi niya  maaga ang call-time nila dahil kailangang makuhanan ang scene bago sumikat ang araaw at para na din makuhanan ang pagsikat nito. 

"ang romantic." i whispered bitterly and shook my head. 

samu't saring mga bagay ang tumatakbo sa utak ko habang nakahiga sa lounger at nakatanaw sa sky. kalat na ang liwanag. napaka-payapa ng kapaligiran, tanging huni lamang ng ibon ang naririnig ko. i stayed there, lost in my thoughts. kung hindi pa ako nakita at tawagin ni manang para kumain ay hindi pa ako matitinag. we walked back into the house, our arms linked together, my head on her shoulder. i smiled. having something familiar by myside sure does help calm me a little. "namiss kita, 'nang hilda." 

bahagya siyang natawa saka umiling habang inaayos ang aming almusal. "asus. namimiss daw e halos hindi ka na nga umuuwi dito." nakatawang daingna. i showed her my puppy face na tinawanan nya lang naman.

"'nang naman!~" ungot ko sabay tayo at yumakap sa kanyang bewang. i kissed her cheek but she just laughed and lightly pushed me back to my seat. 

"maupo ka na lang at alam kong gutom ka na. mamaya-maya'y bababa din sila dade mo." tumango na lang ako't naupo na nga habang abala sya sa pagsasa-ayos ng mga plato. nang maiset nya ang apat na plato sa mesa ay pumunta na s'ya sa counter and she busied herself cooking. tahimik lang kaming dalawa.

"ang aga ninyong nagising, nang? wala ba sila ate?" i asked in curiousity and also to break the ice. she glanced briefly at me then shook her head tapos binalingan nya na din ng tingin iyong mabangong niluluto nya. my stomach churned. nagugutom na ako so i stood up and staggered to the fridge. kumuha ako ng tinapay doon at gatas.