I am a Huntres (HIATUS!)

Prologue

Hapong napaakyat ako sa isang puno matapos kong tumakbo ng tumakbo papalayo kina Aneng at Andeng. But I can feel that there's something wrong. It feels like someone's watching me.

Napalinga-linga ako sa paligid mula dito sa sangang kinakakabitan ko. But to my surprise, a rock is coming to my direction in a fast speed.

Dahil narin sa pakiramdam ng katawan ko, agad akong tumalon sa kalapit na sanga ng puno ding iyon. Pero parang binantayan pala ako rito dahil sunod-sunod pa ang naging pagbato sa akin ng mga bato. And so, I decided to jump off the tree, only to see a guy who's playing with a rock.

"Well, well, well? Isn't it the goody-good little Demetria?" nakangising usal nito tsaka ako muling binato ng hawak nitong bato. And so, I swiftly moved my body on the other side.

I never thought that this day would actually come. Na magagamit ko rin ang mga kakayahang natututunan ko sa training namin na halos ikamatay ko noon.

Tumayo ako at agad na pumulot ng sariling bato. Pero bago ko pa 'yon mahawakan ay matunog na napaaray ako matapos nung tamaan ang kaliwang kamay ko ng bato. Napaluhod ako sa sakit.

I think my fingers are broken!

This guy!

Rocks are his special armor. Siya pala iyong tinutukoy nilang si 'Abo'. He is obviously good on targeting at long range situations.

Nanginig ang mga kamay ko sa sakit at kita kong nasugatan ako sa kamay. But then, again, I tried to grab another rock in which he targeted my hand again.

"Agh!" sigaw ko sa sakit nung muli niyang patamaan ang kaliwang kamay ko.

Dahan-dahan siyang lumapit sakin. "Sa papaanong paraan mo gustong mamatay, Demetr-"

As he got closer to me, I immediately got up from the ground and jumped into his head. At sa isang mabilis na kilos, sinakyan ko papaharap ang balikat niya at malakas na pinatamaan ng buong lakas ng dalawa kong siko ang bungo ng ulo niya.

Pagkatapos ay pareho kaming natumba, marahil sa pagkahilo niya kaya nanlambot ang tuhod niya't nawalan ng balanse. Nung matumba kami'y umayon sakin ang sitwasyon matapos na naka-lock parin ang mga hita ko sa leeg niya habang nasa ilalim ko siya.

"Now, how do you want to die?" nakangising tanong ko rito na na sinagot niya lang ng isang tawa.

At sa isang iglap, napasapo ako sa dibdib ko at napaubo-ubo habang pagulong-gulong na napalayo sa kaniya- hindi, sa kanila!

Someone hit me by a wood from behind!

My breathing stagnated.

I can't breath properly!

Nanlalabo ang mga matang napalingon ako sa kanila. At halos mapaatras ako nung makita ang kakambal ni Abo na si Gray. Halos hindi ko inaasahang hinampas na naman ako nitong muli sa likod dahilan para mas sumakit ang dibdib ko at maging mas mahirap para sa akin ang huminga.

Sinubukan kong tumayo pero muli lang akong sinipa ni Abo sa tiyan dahilan para mapaluhod ako.

Am I going to die being beaten by these two?

Madiin akong napapikit nung maramdaman kong muling may gumuhit na sakit sa tiyan ko noong muli akong sipain ni Abo. And with wide eyes, I almost screamed as I saw how Gray is swinging a wood that is now about to hit my face.

Pero sa hindi inaasahan, hindi ako natamaan ng kahoy na hawak nito. Sa halip, gulat na napatingin ako rito nung hindi na ito gumagalaw at nakahinto lang sa ere ang mga braso nito.

And then, from a distance, I saw Martina who's furiously walking towards our direction.

I stepped back.

Why am I unlucky, right now? She's my original predator and I don't think I will ever survive this forest anymore.

I was about to take another step backward when a long sharpened wood (iyong tipong pang sibat) was approaching right next to me. Halos mapugto sa takot ang hininga ko nung maramdaman kong napaluhod si Abo na nasa tabi ko. Blood is sprouting through his lips as the wood is stabbed directly into his chest.

And as I look into Martina's direction, she's now on Gray's side which is in front of me. She has this grin on her face as she slowly took out another sharpened wood from her pocket and stabbed it into Gray's neck who's still unable to move.

"Ackk!" Gray groaned and I can see how he tried to move but it seems like he's been paralyzed.

Maraming dugo ang umagos sa leeg ni Gray ngunit hindi manlang iyon tinitigan ni Martina, bagkus padiin ng padiin ang pagkakasaksak niya sa kahoy na nasa leeg ni Gray habang matapang na nakatingin sa mga mata ko.

Is this the end of me now?

...

Nanggigigil na binitawan ni Martina si Gray nung makitang umikot na ang mga mata nito. Pagkatapos ay ako naman ang hinarap nito.

I tried to move my body to fight but all I can feel is the pain that the twins have caused me.

"Pathetic. Hanggang ngayon ba naman hindi mo parin kayang protektahan ang sarili mo sa iba? One, two, three or more. Ilan man ang kalaban mo, dapat kayanin mong protektahan ang sarili mo. You're still a weakling and a coward, Demetria."

Martina handed me the wood that she used to stab Gray. "You killed both of them. You can bring both of their corpse if you can but you can also choose to just bring a corpse at the entrance of this forest." nahigit ko ang hininga ko nung tinitigan ako ni Martina mula ulo hanggang paa. "May tatlong oras pa bago mag-umaga kaya nama'y umakyat ka muna sa taas n'on," itinuro nito ang punong inakyat ko kanina. "at habang nandon ka'y bantayan mo narin 'tong mga katawan nila. Baka may iba pang kumuha. Do you understand?"

"Why are you doing this?"

"You have to be strong, Demetria. Because you are my prey. And I don't want my prey to played by other people."