♪ 13♪

51 20 11
                                    

Siz okurlarımı seviyorum iyi ki varsınız.

Bu bölümümda oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın. Emin olun ki benim için tek bir oy ve tek bir yorum çok degerlidir... Ve hatalarım varsa yoruma yazın..bu beni aşağılamaz aksine hatalarımı gördükçe yeniden o hatayı yapmam bu beni dahada iyi bir yazar olmaya teşvik eder... umarım çok beğenirsiniz...
Yazar olmak benim en büyük hayallerimden biri.... Pes etmeyeceğim...sizde etmeyin...

Bazı anlar vardır İnsanı mutlu eden , karnındaki kelebeklere su verip hayat bahşeden, kocaman kocaman gülümseten , saçma salak şeyler yaptırıp çoşturan. Susadığında susuzluğunu unutturan , acıktığında açlığını... Değişik anlardır herhalde. Ben pek hatırlayamıyorum yaşadığımı, Ama bunları bildigime göre yaşamışımdır mutlaka.

Aslında istiyorum. Buradan çıkabilirsem karnımdaki kelebekler beni gıdıklasın istiyorum. Saçma salak şeylerle coşayım istiyorum. öyle bir şey olsun ki mutluluktan açlığımı , susuzluğumu unutayım diyorum.

Buradan kelebekciklerime mesaj. Aktifleşin artık yavrularım...bekleşiyorum...

Evet bekleşiyorum, Beklemiyorum bekleşiyorum. Artık bekleye bekleye çogaldım. Kendi kendimden çogaldım resmen... Neyse saçmalıyorum yine...ben ve saçma düşüncelerim…ben ve bu saçma oda...ben ve deli aklım...Ben ve saçma ümidim.

Ben ve saçma ümidim..

Evet bir  ümidim ve beklentim var...Bir saattir bir beklentim var. Arkadaşlarım gideli bir saat oldu ve ben her an şu kapınının açılmasını ve benim özgürlüğümü bana vermelerini bekliyorum. Bir söz verildi ve ben hemen tutulumasını istiyorum. Hemen şuan , daha fazla acı çekmeden.

Buradan bir hapishane gibi bahsediyorum. Ama burası bir hapishane değil, bir klinik halk arasında deliler hastanesi. Ama neyi fark ettim biliyormusunuz burası bir hapishaneden daha kötü. Bir klinikte olmak bir hapishanede olmaktan daha kötü. Burada delisin sen. Deli. Herkes sanki anlında mühürlü gibi deli ifadesiyle bakıyor. Gerçi hapishanedekilerede katil vs. herneyse. Burada tek başınasın ve bu seni daha da delirtiyor. Beyninin icindekinin hiç kimse için önemi yok. çünkü delisin sen, Deliler saçmalar , ne dediklerini bilmezler degilmi. İşte herkes öyle bakıyor, Düşüncelerini önemsemiyor. Dilinden dökülene bakmıyorlar, alnındaki mühre bakıyorlar ve öyle yargılıyorlar.

Burasıda bir hapishane Gökyüzüne bakmayan, yıldızları izletmeyen , bulutları göstermeyen her çatının altı hapishanedir. Ve gökyüzünden uzak olduğun her an , diptesin demektir.

Kafayı yiyeceğim, şu geldiğim ilk andan beri kafayı yiyeceğim , neden , neden , neden. Babam neden bu kadar vicdansız. Neden bu kadar acımasız. Bir yabancı insana şefkat duymasını beklemiyorum ki ben ondan. Kendi öz kızına şefkat duymasını istiyorum. Dinlesin , anlasın sevsin istiyorum. Yine eskisi gibi sevsin. Her gözlerine baktığımda bana yetmeye çalışma duygusunu gözlerinde görebileyim istiyorum. Ya beni dinlesinde isterse sevmesin , isterse gözlerinin içine bakmak yasak olsun ama bir kerecik inansın bana "Sen haklısın" desin.

Düşüncelerimin içinde oturdugum yatakta yavaşça uykuya adım atmaya başladım. Kendimi ve bedenimi uyuşmuş hissediyordum. Uyumak istemiyorum , korkuyorum ama uyku çok tatlı geliyor. Ve beni kendisiine hapsediyor.

...Bir ormandayım. Soğuk, karanlık ve korkunç. Koşuyorum , koşuyorum. Sadece koşuyorum. Korku tüm bedenimi kendisine hapsetmiş titreyerek koşuyorum. Sürekli arkama bakıyorum ama neye baktığımı bilmiyorum kime bakıyorum?. Beni takip edenler var , bunun farkındayım ve arkamdan geliyormu diye onlara bakıyotum belkide. Tahlike, buram buram tehlike seziyorum. Birinden kaçıyorum ama neden kaçıyorum? Beni korkutan insanlardan , bana zarar veren insanlardan kaçıyorum. Yorgunum öyle yorgunum ki , heran bir yere yığılma k istiyor bacaklarım. Bir kez daha dönüyorum arkama bakıyorum , bir tehlike seziyorum , uzun uzun arkama bakıyorum bir gelen var mı diye. Önümü döndüğüm anda bir uçurmula karşılaşıyorum, ve ben kendimi durduramadan koşuyorum. Duişeceğim biliyorum , hem dursam ne olacak ki arkamdan gelen tahlike beni yakalayıp yok edecek Tam kollarımı açıp uçueumun sonundaki DENİZE düşmeyi planlarken , sonum geldi sanırken , denize düşmüyorum Uçuyorum. Evet kanatlarımı açmış uçuyorum...

Güzeşte Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin