De Vloek || xLinktijger✔

Deel 80; End Party

Pov Lizzy
We lopen het klaslokaal binnen en meteen worden we door echt iedereen aangekeken. Ik voel me een beetje ongemakkelijk en zo staan we ook in de deuropening, totdat onze mentor ons naar binnen duwt. "Ga zitten jongens" zegt hij. Langzaam lopen we naar onze plekken en ik voel nogsteeds alle blikken die in onze ruggen branden. "Kunnen jullie het zien?" zegt Harm een beetje chagrijnig. hij heeft nog steeds stemmingswisselingen en daar gaat hij ook nooit vanaf komen door hoe hij is. "Link wil je in een tijger veranderen voor me?" vraagt Lucas plagend. "Fuck off" zegt hij kwaad. we gaan zitten op onze plekken en nogsteeds kijkt iedereen ons aan. ik negeer het, net als de rest trouwens.

ik leg mijn hoofd in mijn armen op tafel en slaak een zucht. "Jongens, willen jullie misschien zeggen wat er de afgelopen maanden is gebeurt?" vraagt onze mentor. "Nou, eigenlijk niet" antwoordt Harm. "Harm kom op" zegt Jeremy lief. "Leg ook maar uit wat er tussen die twee aan de hand is want dat is ook meer dan vriendschap, dat ziet iedereen wel" zegt Elise. "Dat is er ook, nu blij?!" zegt Harm boos en hij staat op van zijn stoel. meteen worden er dingen geroepen naar ze. ze worden uitgescholden door de helft van de klas. "Harm ga zitten" zegt Jeremy. Hij koelt wat af en gaat weer terug zitten op zijn stoel. "Lizzy, kan jij het uitleggen?" vraagt de mentor. ik til mijn hoofd op van mijn armen en kijk de klas rond. "Eh, wat?" vraag ik, want weet ik veel wat ik moet uitleggen.

"Wat er op je gezicht zit" lacht Lucas. "Nee Lucas, waar ze zijn geweest" onderbreekt de mentor hem. "Nou ik wil Lucas zijn vraag ook wel beantwoord hebben" zegt Isabel. "Dit was vast de reden dat jullie geen bewijs konden sturen naar ons dat jullie thuis waren" vervolgt Jesse. "Als je dit wil weten, moet je bij Pascall Scherpenkate, Ronald Vledder en Don Reenememag zijn ja? niet bij ons wezen" zegt Link. iedereen is zo chagrijnig, maar dat komt ook meer omdat niemand beseft dat we bijna dood waren. "Waarom we zo lang weg geweest zijn, komt door Duncan. hij wilde ons vermoorden maar zit nu in de gevangenis. meer uitleg ga ik niet geven er bestaat namelijk ook zoiets als privé" zucht ik en ik ga weer in mijn armen liggen en de rest van de klas wordt ineens stil, alsof ze nu pas beseffen dat we dood hadden kunnen zijn.

"Maargoed, omdat we de verjaardag van Joost én die van Lizzy hebben gemist omdat ze er beide niet waren, gaan we die vandaag voor de bespreking over het feest geven, zodat hun verjaardagen toch nog gevierd worden" zegt de mentor. ah nee he.. alsjeblieft niet.. ik heb hem zelf gemist en wil daar ook echt niet aan herinnerd worden. ik heb ook eigenlijk een jubileum gemist want ik werd 20. dat is toch weer iets speciaals ofzo en daarom wil ik er niet aan herinnerd worden, maar ik ga hier toch niet onderuit komen.

-een uur later-

oke, dus onze verjaardagen zijn gevierd, eindelijk ben ik er vanaf. net als we willen beginnen over het feest wordt er op de deur geklopt. een meisje met een bril verschijnt als de deur open gaat, maar ik heb haar nooit eerder gezien. de persoon die daar achter staat ben ik minder blij mee om te zien. Ronald. "Kan ik even met Lizzy spreken?" vraagt hij. de mentor knikt instemmend en zuchtend sta ik op en loop ik naar de gang, met veel tegenzin. de deur wordt achter me dicht gedaan en ik sta oog in oog met Ronald. "zeg het haar, Ronald" zegt het meisje. "Eh, wie ben jij?" vraag ik verbaasd aan haar. "Ik ben Alyssa, een vriendin van Ronald en hij is hier om je wat te vertellen" vertelt ze. "Ja ehm" begint Ronald. ik leg mijn armen over elkaar omdat ik weet dat hij waarschijnlijk toch niks nuttigs heeft te zeggen.

"ik ben hier om te zeggen dat het me spijt dat ik altijd zo gemeen tegen je heb gedaan" zegt hij. wacht even, zei hij dat nou echt? "Wat?" vraag ik omdat ik niet echt besef wat hij zojuist heeft gezegd. "Je hebt me wel gehoord en ik heb een te groot trots om het nog eens te zeggen dat weet je" zegt hij. "Ja nee ik weet wel wat je zei, maar ik kan het niet geloven dát je het zei" zeg ik.

"je hebt niks fout gedaan, ik heb samen met Pascall en Don hiervoor gezorgd" zegt hij. "hoe kom je er ineens op om je excuses aan te bieden?" vraag ik aan hem. "Alyssa heeft het me laten in zien dat ík fout zat en niet jij" antwoordt hij. ik glimlach even naar haar. "is een knuffel toegestaan?" glimlach ik naar ze. Alyssa knikt blij. "Vooruit dan" antwoordt Ronald en ik trek ze in een knuffel. "Bedankt Alys" glimlach ik naar haar. ik neem afscheid van ze en loop het lokaal weer in, waar we het over het schoolfeest hebben. Alyssa zegt wel dat ze 'een vriendin' is, maar ik denk dat dat wel meer wordt tussen die twee. ze heeft hem laten inzien dat hij zijn eigen fouten ook moet leren inzien en als dat niet genoeg is om van hem een beter mens te maken, weet ik het ook niet meer.