"โลกิ! โลกิ!"
เสียงธอร์ โอดินซันลั่นๆราวกับจะพังเพดานวังให้ถล่มให้ได้ หากพอถึงหน้าห้องนอนน้องชายก็ต้องเบรกจนตัวโก่ง "โอ๊ะ"
ฟริกกา มารดาของเขายืนกอดอกอยู่หน้าประตู
"เบาๆหน่อยสิธอร์ จะปลุกน้องหรือยังไงกัน เพิ่งหลับไปเมื่อกี้นี้เอง...น้องไม่สบาย ห้ามไม่ให้เข้าไปหานะจ๊ะ"
"ท่านแม่" น้ำเสียงธอร์มีทั้งแววประจบและเอาแต่ใจ "น้องไม่สบายตั้งแต่เมื่อคืนไม่ใช่หรือ ทำไมลูกไม่รู้เรื่อง"
"ไม่รู้เรื่องแล้วมาถามแม่อยู่นี่ได้ยังไง"
"โธ่ ก็น้องไม่ไปเข้าเรียนทั้งวัน วิชาอาวุธน่ะช่างเถอะ แต่โลกิไม่เคยโดดวิชาวาดเขียน เป็นแบบนี้ทีไรก็ไม่สบายทุกที ทำไมทุกคนต้องช่วยกันปิดลูกด้วยว่าน้องไม่สบาย!"
เช่นเดียวกับราชนิกูลจำนวนมาก พระเชษฐาและอนุชา แม้พระชนม์จะห่างกันเล็กน้อยก็เรียนด้วยกัน มีอาจารย์คนเดียวกัน การจะปิดธอร์ไม่ให้รู้ว่าโลกิไม่สบายนั้นที่จริงนับว่าเป็นเรื่องเป็นไปไม่ได้
ฟริกกาถอนหายใจ ความจำเป็นจริงแท้นั้นไม่ใช่การปิดบังลูกชายคนโตว่าน้องไม่สบาย หากแต่เป็นการไม่ให้เข้าเยี่ยมในเวลาที่โลกิไม่สบายต่างหาก
"ไม่มีใครเขาปิดเราสักหน่อย กล่าวหาไปเรื่อย"
"ถึงไม่ปิดแต่ก็ไม่มีใครบอกลูก น้องไม่สบายทั้งคนนะท่านแม่ ทำไมโลกิไม่สบายทีไรลูกต้องโดนกันออกไปห่างๆทุกที ลูกเป็นห่วงน้อง อยากอยู่ใกล้ๆเวลาที่น้องไม่สบาย"
ราชินีแห่งแอสการ์ดแย้มสรวล "ลูกน่ะเหรอเป็นห่วงน้อง เห็นชอบแกล้งน้องออกจะตายไป"
"โธ่ ก็โลกิน่ะน่าแกล้งออกจะตายไปท่านแม่"
ธอร์ออด รู้ดีว่าขอร้องพ่อน่ะไม่สำเร็จแน่ ดังนั้นจึงต้องมาประจบแม่
YOU ARE READING
tasenda's oneshots
FanfictionSupernatural | MCU | Star Trek | Black Butler | Harry Potter | etc. รวมฟิคสั้นของ tasenda ค่ะ บางเรื่องเขียนนานแล้ว บางเรื่องเพิ่งเขียนไม่นานนี้ รวบรวมบางส่วนมาเก็บไว้ด้วยกัน สามารถหาอ่านเพิ่มเติมได้ใน dek-d.com จ้า