Patiëntje S.A.S.

Hoofdstuk 1 "knutselen"

Groep vier, het was de eerste klas waarbij ik, of eigenlijk mij moeder omdat ik te jong was om het echt te beseffen, ging merken dat ik anders was en anders werd behandeld dan de rest. Eigenlijk was het vrij onschuldig destijds, maar als ik erop terug kijk de eerste stap van dit alles. Ik werd anders behandeld, maar ik was jong en genoot van alle aandacht. Zag nog geen gevolgen.

Ik leefde op een roze wolk en draaide nog gewoon mee in de klassen. Behalve op de momenten als er "knutselen" op het programma voor de dag stond. Eigenlijk net als ik nu nog doe lag ik nachten wakker en was doodsbang voor die verschrikkelijke knutsel-donderdagen. Alleen dacht ik die nachten over andere dingen wakker dan dat ik nu doe. Eigenlijk wil ik graag die gedachtes van dat jonge meisje terug. Ook al weet ik hoe ellendig ik me destijds voelde.o

Ik was bang dat mijn knutselwerkje minder mooi zou zijn. Dat ik dingen minder goed kon als alle andere kindjes in mijn klas. Dat ik daar op die leeftijd al over kon nadenken beangstigd me best wel.

Nadat ik avonden aan avonden bij mijn moeder heb gehuild (je gaat naar je moeder als je in groep vier zit geloof me..) is ze met mijn juf gaan praten. Ik weet nog dat ze Corrie heette, rood haar had en daar zo'n vloekende paarse bril bij ophad. De geweldige kleine kinder juf.

Elke week op woensdagmiddag legde juf Corrie ieder knutselwerkje waar we aan mochten werken stap voor stap uit en mocht ik als enige na schooltijd al kiezen wat ik ging doen.

Het hielp, maar de knutseldagen bleven mijn hele basisschoolperiode verschrikkelijk en toen ik op de middelbare school techniek en handvaardigheid kreeg merkte ik dat ik heel erg achter ontwikkeld ben in dat soort vakken en nog steeds doodsbang ben...

Eva