Eunjungနံရံကိုမွီလိုက္ျပီး ေလွ်ာခ်ကာ ျကမ္းျပင္ေပၚထိုင္ခ်လိုက္သည္......
အနည္းငယ္ေဖ်ာ့ေတာ့ေနေသာ နွဳတ္ခမ္းနွစ္လႊာျကားက ေလပူတစ္ခ်က္လား သက္ျပင္းရွည္ရွည္လား မသဲကြဲေပမဲ႕ ထိုထဲတြင္ နာက်င္စရာေတြ ပါသြားရင္ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္မလဲ...
ဘာမွမရွိတဲ႕မ်က္နွာက်က္ကိုစိုက္ျကည့္ေနတဲ႕ ရီေ၀ေ၀မ်က္၀န္းေတြကေတာ့ ေမွၽာ္လင့္ခ်က္ကင္းမဲ႕ေနသည္....
ဒူးနွစ္ဖက္ကိုေထာင္လိုက္ျပီးလက္နဲ႕ပိုက္တာ မ်က္နွာအပ္ထားလိုက္သည္...
တစ္ဖက္ကအသည္းနင့္ေအာင္ခ်စ္ရတဲ႕သူ
တစ္ဖက္ကသူမတစ္ဘ၀လံုးေတာင့္တခဲ႕တဲ႕ ဘ၀မ်ိဴးကိုတည္ေထာင္နုိင္ဖို႕ အခြင့္အေရးတစ္ခု
လက္လြတ္လိုက္ရင္ ေနာက္ထပ္ရနုိင္ပါ့မလား....ဘယ္ဟာပိုအေရးျကီးလဲလို႕ေမးလာရင္ေတာ့ သူမမွာအေျဖမရွိ....
ခ်စ္ရတဲ႕သူနဲ႕အတူတစ္သက္လံုးအိပ္မက္မက္ခဲ႕တဲ႕ ဘ၀မွာေနခ်င္ခဲ႕တာပါ.....
တစ္ဖက္ဖက္ကိုစြန္႕လႊတ္ဖို႕လည္း မျဖစ္နုိင္ အားအင္မရွိ....
နွစ္ခုလံုးကို လိုခ်င္မိတာ သူမအရမ္းေလာဘျကီးသြားလား.....
ျဖစ္နုိင္လ်ွင္ေလာကျကီးကေန ခဏေပ်ာက္သြားလိုက္ခ်င္သည္.....
"Jungie ah "
ေခၚသံတိုးတိုးေျကာင့္Eunjung ေခါင္းေထာင္ျကည့္မိသည္.....
"Mini... "
"အဆင္ေျပလား...."
Hyominခပ္တိုးတိုးေမးလိုက္သည္....
ထိုေမးခြန္းရဲ႕အေျဖကိုeunjungမေျပာရင္ေတာင္ ပံုစံျကည့္လိုက္တာနဲ႕ ခန္႕မွန္းလို႕ရေနေပမ႕ဲ......
Eunjungေခါင္းကိုေျဖးေျဖးခါယမ္းလိုက္သည္...
"Gwinchana jungie ah ~
အဆင္ေျပသြားမွာပါ .....""ငါ...ငါေျပာမထြက္ဘူးဟာာ...."
"ေအးပါဟာာာ...."
Hyomin Eunjungရဲ႕ေက်ာျပင္ကိုဖြဖြပုတ္ကာ နွစ္သိမ့္ယံုမွတစ္ပါး တတ္နုိင္တာမရွိပါ....
"Mini.... "
"Hmm?"
"ငါအရမ္းေလာဘျကီးမိေနတာလား..."