De Kus van de Dementor.

Waar baarden al niet goed voor zijn

- Eén van de vele momenten dat Sirius zich bij het schoolhoofd moest melden, mei 1977

"Professor Perkamentus, of mag ik Albus zeggen?" vroeg Sirius op vlijende toon. "Ik bedoel, we kennen elkaar ondertussen al zo lang dat ik het gevoel krijg alsof we een band met elkaar aan het opbouwen zijn. Begrijpt u wat ik bedoel?"

Albus keek de jonge Zwarts met opgetrokken wenkbrauwen en getuite lippen aan, maar zei niks.

"We weten allebei al dat ik waarschijnlijk weer van alles uit schoolboeken moet gaan gummen, maar wat zou ik daar nou van leren. Het heeft helemaal geen nut. Overigens, wat zit uw snor vandaag formidabel. Gebruikt u een zekere baard- en snorshampoo?

Momenteel ben ik bezig met mijn baard laten groeien," Sirius wreef met zijn vingertoppen langs de stoppels op zijn kaaklijn. "Natuurlijk zal het niet lukken om de baard net zo lang te krijgen als die van u, maar het is goed om een voorbeeld te hebben, vind je niet? Hoe heeft u het eigenlijk zo lang gekregen?"

Albus schraapte zijn keel, maar zei nog altijd niets. Zijn ogen twinkelden boven het glas.

"Meneer, u lijkt wat krom te zitten. Sommige mensen hebben dat als ze een pijnlijke nek hebben. Toevallig ben ik best goed in massages, zal ik –"

"Ben je nou aan het koketteren, Sirius?" onderbrak Albus hem.

"Excuses? Oh, wacht, koketteren. Nee, natuurlijk niet, meneer, de complimenten zijn nergens anders voor bedoeld behalve onder de straf uit te komen, dat begrijpt een intelligent man als u natuurlijk net zo goed als ik. Hoewel...?" Sirius deed zijn benen over elkaar en legde zijn kin op de rug van zijn hand.

Albus zette zijn vingertoppen tegen elkaar. "Het zit zo, Sirius," zei Albus op rustige toon, "dat dit gedrag volledig nutteloos is gezien ik niet om te kopen ben. Snugger als jij bent weet ik dat jij dit net zo goed door hebt als ik. Echter denk ik ook dat de straffen die wij geven geen effect op jou hebben."

Sirius bleef beleefd afwachtend tot het schoolhoofd verder ging, maar nam tussendoor een zuurtje uit het glazen bakje op het bureau. Albus sloeg er geen erg in.

"Voor deze keer mag je gaan, Zwarts. Griffoendor zou kans hebben op het winnen van de beker, niet? Als ze zaterdag winnen van Ravenklauw. Het zou toch spijtig zijn als hun Drijver niet kon trainen." Bedachtzaam staarde Albus uit het raam.

Er ontstond een wijde grijns op Sirius zijn gezicht. "U mag toch niet partijdig zijn, meneer?"

"Hm, prachtige dag, Sirius, prachtige dag. Het wordt maar tijd dat je van het weer gaat genieten. Dag." Albus raapte een veer op het bureau op en doopte deze in de inkt.

Nog altijd met de grijns stond Sirius op en liep hij richting de deur, met zijn hand op de deurklink sprak Albus: "En wat de baard betreft, het zal je goed staan en geduld is alles wat je nodig hebt."

Sirius bleef staan. "Bent u nou aan het koketteren, Albus?"

"Fijne avond, Sirius," sprak Albus. Zodra de deur dichtviel ontstond er een grijns op zijn gezicht. Hij gniffelde en deed een zuurtje in zijn mond.

"Geestige jongen, Felix, absoluut. Hopelijk raakt hij er niet al te erg mee in de puree." Met een opgetogen glimlach sabbelde hij verder op zijn zuurtje.

- Tijdens een leerlingenvergadering, februari 1976

Albus Perkamentus sloeg zijn handen ineen terwijl hij zijn collega's rustig bekeek. "Welkom allen, dat ten eerste natuurlijk," begon Perkamentus joviaal, "deze vergadering is voor het bespreken van de vijfdejaars leerlingen die in juni hun S.L.I.J.M.B.A.L.L.E.N. moeten halen. Het leek mij verstandig met elkaar te bespreken hoe we de leerlingen er zo goed mogelijk door heen kunnen helpen als zij moeite hebben met een vak. Zo is de ene leerling talentvol in het voorspellen van de toekomst –" professor Anderling hoonde aan de rechterkant van Perkamentus. Hij negeerde het. "– waar de andere leerling meer een gave heeft in het veranderen van konijnen in pantoffels." Perkamentus glimlachte terwijl hij de leraren aankeek. Hij bleef professor Anderling aankijken.