O GECE (TAMAMLANDI)

geri dönüş

MERHABALAR ARKADAŞLAR :)

Yeni bölümle karşınızdayım:) Bu bölümümü de;  Glayzdemir4 , zeynep_doan ithaf ediyorum. Destekleriniz için çok teşekkürler:) 

Son olarak arkadaşımın yazdığı "TENLERİN SEÇİMİ" adlı hikaye profilimizde. Bir göz atmanızı tavsiye ederim :)

Yorumlarınızı bekliyorum, iyi okumalar :)

Bölüm Şarkısı; model& bir melek vardı

"ağlamayacak kadar vazgeçeceğim senden.."

Merdivenlerden salona alkış sesleriyle indiler. Nikah masasına doğru yürürken Dilay'ın gözleri en önde ailesinin oturduğu masaya kaydı. Annesi gözyaşlarıyla, babası ise her zamanki boş ifadesiyle onları izliyorlardı.. Kötü olan ilişkileri son olaydan sonra daha da kötüleşmişti. Gözlerinde birkaç duygu kırıntıları aradı ama boşunaydı. Abisinin de aralarında olmasını ne kadar çok isterdi.

Yoktu.

Daha sonra gözleri nikah masasının yanında alkış yapan Damlaya kaydı. Düğünden bir hafta önce Damlanın evine gidip nikah şahidi olması için tam anlamıyla yalvarmıştı. Beraber sarılarak ağlamışlar, sonunda Dilay'ın bu haline dayanamayıp kabul etmek zorunda kalmıştı. Belki de şuan bu salonda ki en samimi insan oydu. Gözlerindeki hüznü binanın dışından bakan biri bile anlayabilirdi.

Görkem uzun sarı sandalyeyi çekerek Dilayın oturmasına yardımcı oldu. Daha sonra kendi yerine geçti. Ve nikah memuru konuşmasına başladı. Gerekli prosedürleri okuduktan sonra Dilay'a dönerek;

"Siz Dilay Doğaner, Görkem Kurul ile kimsenin baskısı altında kalmadan kendi hür ifadenizle evlenmeyi kabul ediyor musunuz?"

"evet" samimiyetsiz alkış sesleri.

"siz Görkem Kurul, Dilay Doğaner ile kimsenin baskısı altında kalmadan kendi hür ifadenizle evlenmeyi kabul ediyor musunuz?"

Masanın üstündeki küçük mikrofona eğilerek cevap vereceği sırada Dilay hışımla ayağa kalktı. Ne olduğunu anlayamamıştı. Herkes sorgulu gözlerle onları izliyordu. Dilayın baktığı tarafa döndü.

Semih.

Herkes o zaman neler olduğunu anlayabilmişti. İşte gelmişti.

Dilay abisinin salona girdiğini görünce kendini kaybetmiş sanki içeride onlardan başka kimse yokmuş gibi ayağa fırlamıştı.

Gelinliğin eteklerinden tutarak abisinin yanına koştu. Ona delice sarılmak istiyordu ama alacağı tepkiden de korkuyordu. İşte şimdi karşı karşıyalardı.

"abi ben.. ben çok özür dilerim." Gözlerinden birkaç damla yaş düştü.

Semih beyazlar içindeki kardeşini inceledi. Zayıflamış ve her ne kadar bu elbise ona çok yakışsa da bitkin gözüküyordu. Yüzü küçücük kalmıştı.

Semih sonunda Dilayı kendine çekerek sıkıca sarıldı. Dilay tuttuğu gözyaşlarını sonunda bırakmıştı. Şimdi abisinin omzuna dayanmış delice ağlıyordu.

Nasıl özlemişti..

"seni çok özledim. Ne dersen onu yapacağım söz veriyorum. Yeter ki eskisi gibi olalım"

Semih Dilayın sözlerine gülümsedi. Belki de 3 ay sonra ilk defa gülümsüyordu. Yaptıklarını unutmuş değildi. Eskisi gibi olamayacaklardı elbette ki ama o da bunu çok özlemişti.