Payidar

1

Tutunamıyorum artık terleyen ellerim
yorgun bedenim ve bileğimdeki incelmiş ipler tutunmamı iyice zorlaştırırken acının salt tadını ilmek ilmek hissediyorum.Kanayan bileklerimin damlaları ruhuma akıyor ve kırmızının en ateşli tonuyla harmanlanmış kanım ruhuma değdikçe karanlığın en saf siyahlığına bürünerek silmeye çalışıyor benliğim bu karanlık dünyadan. Bir sebep arıyorum tutunmaya bir yerlerden dayanma sebebi dileniyor içimdeki mutluluğa aç kalmış kız çocuğu. Kana bulanmış eteğinin uçlarını tutarak meleksi yüzünü sağa eğiyor ve parıldayan gözleriyle bakıyor gökyüzüne anlam veremiyorum ona ,ne yapmaya çalışıyor anlamıyorum .Yoksa bulutlardan mı yardım istiyor diye düşünüyorum sonra o minik kız çocuğu konuşmaya başlıyor:
Gök,diyor göğe bak. Sen de baksana geceleri kararan gökyüzünün sabahları mavinin en güzel tonuyla böylesine ahenkle dans etmesi sence de bize verilmiş en büyük umut değil mi ve o an hissediyorum ruhuma akan o siyahımsı sıvı çekiliyor kanayan bileklerimi bir çift sıcak el sarıyor ve ben o ele tutunarak hayata dönüyorum.Şimdi hep birlikte göğe bakalım.

N.T-Payidar