Ay ışığı senfonisi [Kaihun]

0-

"Böyle olsun istemedim." Mırıldandı. "Jongin, özür dilerim." Gözyaşlarını akıtmamak için direniyordu. Hafifçe burnunu çekti.

"Söylediklerim gerçek değildi." Mezarın başında oturuyordu. Havada ki kara bulutlar güneşi kapatıyor ve henüz saat öğlen olmasına rağmen akşam gibi gözüküyordu.

Büyük ihtimalle yağmur yağacaktı ama Kai'nin umursadığı söylenemezdi. Eli ile toprağı deşerken dudaklarını ısırdı. Sesi titriyordu. "Gerçekten Özür dilerim."

Jongin burada olsa onunla dalga geçerdi. Buna emindi. Ama Kai, yine de burada olmasını istiyordu.

"Neden? Neden gittin jongin?" Gözyaşları ince bir çizgi şekilde süzüldü yanaklarından. Acı yoğundu,  her zaman böyle mi olacaktı bilmiyordu ama acı şu an çok yoğundu. Bütün bedeni acıdan titriyor ve doğru düzgün düşünmüyordu.

Birini suçlamak istiyordu. Fakat tek suçlu yine Jongin di. Belki de Kai onunla yakın olsaydı, konuşsaydı acısı fark eder ve bir çözüm yolu bulurlardı. İki gerçek kardeş gibi.

Ama Jongin ve Kai ikizlerinden bahsediyoruz. Onlar farklıydı. Biri her konuda yetenekli, iyi kardeş, diğeri insanların gözünde beceriksiz, kötü olandı.

Bu durum ister istemez Kai'nin ona kin beslemesine sebep olmuştu. Her zaman ondan nefret ettiğini düşünürdü ama Kai, geçen hafta, onun gittiğini öğrendiği zaman  sevdiğini fark etti.