Ο θάνατος πολλές φορές σε απομονώνει από τους άλλους,σε κάνει σκυθρωπό,απόμακρο.
Κάπως έτσι ένιωθε και ο Νόα μετά τον θάνατο της γυναίκας του και κάπως έτσι ένιωθε η Ρενέ μετά τον θάνατο της καλήτερης της φίλης.
Τώρα η Ρενέ βρισκει ένα γράμμα,το οπο...
Υπάρχουν δύο είδοι ανθρώπων: Αυτοί που είναι εύκολο να είσαι μαζί τους,αλλά εξίσου είναι εύκολο να ζεις χωρίς αυτούς και αυτοί που είναι δύσκολο να είσαι μαζί τους,αλλά αδύνατο να ζήσεις χωρίς αυτούς.. Έρνεστ Χέμινγουει
Τα πόδια της έτρεμαν...το γράμμα που κρατούσε το είχε διαβάσει πάνω από πέντε φορές και ακόμα δεν μπορούσε να συνηδητοποιείσει τι είχε συμβεί. Όλη η ζωή μου ήταν ένα καλοστημένο σχέδιο... Ένιωθε...τιποτένια. Άφησε τους λιγμούς της να την πνίξουν,κουλουριάστηκε στο κρύο πάτωμα κρατώντας σφιχτά το γράμμα στο χέρι της. Σκούπησε με μίσος τα δάκρυα από το πρόσωπο της και έχωσε το γράμμα στην τσέπη του τζιν της.Σηκώθηκε από το πάτωμα και έπιασε την κούτα η οποία ήταν γεμάτη αναμνήσεις και μυστικά,σαν αυτό το γράμμα.Η Τερίσα ήταν στην κουζίνα και έβαζε χυμούς στα πλαστικά ποτηράκια και ο Μαρκ δίπλα της,σαν φρουρός.Η καρδιά της πόνεσε,δεν θα έβρισκε ποτέ τελικά την αληθινή ευτυχία. Ένιωσε δύο χέρια να αγκαλιάζουν την μέση της και τινάχτικε,με αποτέλεσμα να πέσει η κούτα με τα άλμπουμ στο πάτωμα. «Ρενέ..εγώ είμαι τι έπαθες;» «Τρόμαξα!»ψέλισε αποφεύγοντας να τον κοιτάξει και έπεσε στο πάτωμα μαζεύοντας τα άλμουμ που είχαν ξεφύγει από την κούτα. Υπήρχε πιθανότητα να ξέρει για αυτό; Ο Νόα πήγε να την βοηθήσει,μα δεν τον άφησε τράβηξε το σώμα της μακριά του και κατευθύνθηκε προς την κουζίνα. Η τσιρίδα της Αλίσιας την έβγαλε από τις σκέψεις της και έπειτα η φωνή του Κρις να απολογείται την έκανε να χαμογελάσει αφήνοντας πίσω αυτό που την απασχολούσε. Βγήκε από την κουζίνα και η μικρή της έπεσε πάνω της γελώντας και τσιρίζοντας από χαρά. «Ρενέεε,σε αγαπώ,ευχαριστώ,ευχαριστώ,ευχαριστώ...»το κοριτσάκι χοροπηδούσε σαν τρελό και η Ρενέ γελούσε με την ψυχή της με τα καμώματα της. Της θύμισε τον εαυτό της,ήταν κάπου στην ηλικία της και ξετρέλενε τους πάντες από την οικογένεια της με τα νάζια της και,όπως έλεγε η μητέρα της με την γλώσσα της,που δεν άφηνε κανέναν να μιλήσει αν δεν περνούσε το δικό της! Το βλέμμα της στράφηκε προς τον Νόα που είχε ακουμπήσει τα χέρια του στον πάγκο και γελούσε.Η καρδιά της πετάρισε και έπειτα μαύρισε από σκοτάδι στην θύμιση του γράμματος που είχε διαβάσει. Έπρεπε,έπρεπε να μάθει. Αραγε ο Νόα να ήξερε για την ύπαρξη αυτού του γράμματος ή μήπως χειρότερα για το περιεχόμενο του; Η Νέα Υόρκη της φαινόταν καλή ιδέα,ο Νόα έπρεπε να την ξεχάσει,το ίδιο και η Αλίσια,ο Μαρκ,ο Αντριαν και η Τερίσα. Θα γυρνούσε στην βαρετή και απάνθρωπη ζωή της με ανθρώπους που δεν τους ενδιέφερε ο συνάνθρωπος τους,όπως εδώ. Ένιωσε κάτι μέσα της να ραγίζει,η Αμέλια την είχε φέρει στο στόμα του λύκου λες και ήθελε να την πονέσει,λες και όλα ήταν λεπτομερός οργανωμένα για να την κάνει να πέσει στα πατώματα. Ένιωσε κάποιον να την σκουντάει και μόλις ένιωσε την γνωστή ανατρυχίλα πετάχτηκε σαν ελατήριο από την θέση της. Ο Νόα την έπιασε από το μπράτσο πριν προλάβει να αντιδράσει και την έβγαλε έξω. «Μετάνιωσες;»φώναξε δυνατά μπροστά στο πρόσωπο της και την ταρακούνησε δυνατά. Η Ρενέ έμεινε σιωπηλή,όχι φυσικά και δεν είχε μετανιώσει,δεν θα μπορούσε άλλωστε,τον αγαπούσε που να πάρει,αλλά δεν ήξερε πως να νιώσει με αυτό που έμαθε. Ένιωσε μία έντονη ανακατοσούρα και την ανάγκη να βγάλει ότι περιείχε το στομάχι της. «Ρενέ που να πάρει σου μιλάω,μετάνιωσες για όλα αυτά;»δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη και έτσι ξέσπασε σε κλάμματα. Ο Νόα σαν χαμένος την αγκάλιασε σφιχτά,δεν μπορούσε να μείνει μακριά του,τα συναισθήματα της ήταν πολύ ησχυρά για να φύγει,ή πόσο μάλλον να απωθήσει το άγγιγμα του,που το σώμα της ήταν το μόνο που ζητούσε. «Νόα δεν θέλω να σε χάσω,δεν μπορώ,στην ιδέα ανακατέυομαι.» «Δεν πρόκειται να με χάσεις αγάπη μου,μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος μαζί σου θα είμαι.Εσένα θα ζητά το κορμί μου,η καρδιά μου και το μυαλό μου.»
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
«Μην....μην το κάνεις πιο δύσκολο.» Τα λόγια της προσγειώθηκαν σαν ένα αόρατο χαστούκι στο πρόσωπο του. Ήταν τόσο ευτιχισμένοι,ήταν ερωτευμένος μαζί της,την ήθελε. «Ρενέ μπορώ να μάθω τι συμβαίνει,σε εκλιπαρώ μην με αφήνεις στην άγνοια.» Θα το μετάνιωνε αυτό που έκανε,μα αν δεν το έκανε τώρα θα μετάνιωνε μια ζωή το ότι δεν τόλμησε. Έβγαλε το γράμμα από την τσέπη και του το έδωσε...
Συνεχίζεται....
Δεν άργησα να ανεβάσω είδατε;Είμαι καλό παιδί και επείσης πολύ μικρή για να πεθάνω.Στο επόμενο δείξτε έλεος,μην με σκοτώσετε😑 Τι πιστευετε πως περιέχει το γράμμα; Περιμένω τα σχόλια και τα ψηφάκια σας με αγωνία❤😭😍
