11.Bölüm: VANİLYA

71.4K 4.7K 2.3K
                                    

Hurts - Stay

İkiye On Kala - Sonra Kül Tablasında Yer Arıyorsun

Küçük çocuk elindeki boya kalemini bıraktı ve şaheserine baktı. Küçük elleriyle çizdiği, büyük hayallerine baktı. Üç tane çöp adam çizmişti, biri hiç tanımadığı babasıydı, biri annesiydi ve en kısa olanı da kendisiydi.

Babasını hiç tanımamıştı ama arkadaşlarının söylediğine göre herksin babası varmış. Büyük yeşil gözlerini beğeniyle gezdirdi resminin üzerinde. Annesi gelir gelmez bunu ona göstermeliydi. Küçük elleriyle yerden destek alarak doğruldu.

Yerdeki kuru boya kalemlerini toplamaya başladı, annesi dağınık görürse kızabilirdi. Alnına düşen sarı saçlarını geriye itti küçük çocuk ve annesi gelene kadar topladı tüm odayı küçük bedeniyle. Resmini alıp, koltuğa oturdu. Hevesle ayaklarını sallandırarak koltukta annesini beklemeye başladı. Diğer eline de annesinin ona aldığı tek oyuncağı, küçük kahverengi ayısını aldı. Bu ayıyı çok seviyordu, annesi yokken ona sarılıp yatıyordu.

Uykusu gelmeye başlamıştı ama o annesine resmini göstermek istiyordu. Resmi tutmaktan elleri terlemişti. Elindeki resmi yanına bıraktı ve tekrar baktı çizdiği yerlere.

Evin kapısı gürültüyle açıldı, küçük çocuk hevesle ayağa kalktı, resmini eline aldı. Kapıya koştu minik ayaklarıyla. Annesi gelmişti ama yalnız değildi, yanında daha önce hiç görmediği bir adam vardı.

"Anne." Dedi küçük çocuk annesinin onu fark etmesi için. Annesi kafasını eğdi ve ona baktı. Hevesle elindeki resmi uzattı annesine. "Bak anne ben yaptım." Annesi duygusuzca baktı resme, yere attı resmi.

"Neden uyumadın şimdiye kadar?" Diye bağırdı küçük çocuğa. Çocuk yere düşen resmin baktı.

"Özür dilerim annecim, seni kızdırmak istememiştim." Dedi dolu dolu olan gözleriyle.

"Hemen git yat." Annesi yanındaki adamla birlikte odasına girdi. Her gece böyle oluyordu, kimdi bu adamlar bilmiyordu. Sabah her şey güzel oluyordu, annesi onu giydiriyordu, öpüyordu ama akşamları değişiyordu. Her akşam başka bir adamla eve geliyordu, çocuk onlar kimdi bilmiyordu.

Yerdeki resmini aldı hüzünle, hayal kırıklığıyla. Halbuki ne hevesle yapmıştı.

Odasına gidecekken annesinin çığlık sesini duydu, küçük kalbi korkuyla tekledi. Annesine bir şey mi olmuştu? Koşarak annesinin odasına gitti ve kapıyı açtı. Adam annesinin üstündeydi. Adam annesine zarar mı veriyordu?

"Annemi rahat bırak." Diye bağırdı küçük çocuk. Adam durdu ve karşısındaki küçük çocuğa baktı. Ardından altındaki kadına.

"Şu veleti yolla başımızdan yoksa gideceğim." Kadın dağılan üstünü düzeltirken yataktan kalktı.

"Hallediyorum." Küçük çocuğu kolundan tutarak dışarı çıkardı.

"Ne arıyorsun orada?" Dedi bağırarak kadın, küçük çocuğa.

"Bağırdın, bir şey oldu sandım sana. O adam sana ne yapıyordu?"

"Git yat beni iyice sinilendirme." Diye bağırmaya devam etti kadın.

"Ama anne o adam sana zarar veriyordu, gitme." Yalvararak konuşmuştu küçük çocuk.

"O adamlar sayesinde açlıktan ölmüyorsun, bir evin var." Çocuk annesinin dediklerin idrak edecek kadar büyük değildi. Annesinin bacağına sarıldı, annesi gitmesin diye. Birden itti annesi onu yere. "Sen çok oldun." Dedi küçük çocuğun minik yanağına acımasız bir tokat atarken. Küçük çocuk hissettiği acıyla ağlamaya başladı. "Ağlama! Senin sesini mi çekeceğiz birde. Müşteriyi kaçıracaksın."

KİRALIK CEHENNEMHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin