A Beautiful Flight ft Martin Garrix

42

Pov Annick

Tijdens het wandelen merk ik op dat ik de stad heel erg leuk vind. Er is een gezellige sfeer. Door de heerlijke eet geuren die ik nu ruik, krijg ik trek.

Ik voel mijn telefoon trillen en pak hem uit mijn kontzak. Martijn belt.. Ik klik op de uit knop en stop hem weer in mijn kontzak. Het is niet dat ik niet wil opnemen, maar anders heb ik straks een super hoge telefoonrekening. En eigenlijk heb ik ook geen zin om Tijn nu te spreken. Ik loop naar een eettentje toe en kijk rond. Hoe deze mensen echt liefde hebben voor hun eten is echt mooi om te zien. Een man achter de bar begint tegen mij te praten en ik kijk hem fronsend aan, geen idee wat hij allemaal zegt. "Sorry, I don't speak that language," zeg ik ongemakkelijk. Hij gaat verder met praten, het klinkt eigenlijk wel hilarisch. Vooral als je nu aan Chris Zegers denkt tijdens Wie Is De Mol. Oh wat is mijn humor toch weer slap nu. Ik lach even en schud mijn hoofd. "Hey, can I help you? What do you want?" Vraagt een jongen die naast mij staat opeens. Ik kijk hem aan. "Oh eh yes. Do you understand what he says?" Vraag ik, het is geen jongen die hier vandaan komt. Hij ziet er Europees of Amerikaans uit, blond haar, bruine ogen en hij kleedt zich volgens mij ook modebewust. "Yes," lacht hij even. "Oh. Well I want some noodles," zeg ik ongemakkelijk en die jongen begint te praten in het Birmaans.

"Thank you," zeg ik als ik de noedels krijg, "how much?" "13.122,70," zegt hij en ik kijk hem verbaasd aan, zoveel? Hij lacht even, "dollars? Euros?" "Euros," zeg ik. "Three Euro," zegt hij. "Owh okay," zeg ik en lach even voordat ik hem drie euro geef. "You're welcome," zegt hij en glimlacht. Hij bestelt ook wat en kijkt me aan, wat moet hij? "Where are you from?" Vraagt hij. "The Netherlands," zeg ik en pak twee stokjes van de bar. "Ah nice! I love Holland," zegt hij gelijk. Ik grinnik, "and you?" "Australia," zegt hij, oh dat kan ook. "Nice," zeg ik en knik. Ik neem een hap van mijn noedels, oh gosh dit is zo lekker. "And what are you doing here?" Vraagt geïnteresseerd. "I'm on a holiday," zeg ik en glimlach. Hij knikt en vertelt dat hij hier studeert. Hij vindt het hier geweldig.

Na een tijdje besef ik dat ik lang weg ben. "Oh I'm sorry. I have to go," zeg ik. "Okay. Well, it was nice to meet you," zegt hij. "Thank you for helping me out," zeg ik en loop al een beetje weg. Hij is aardig, maar nee. "Bye," zeg ik en loop weg. Glimlachend loop ik terug naar het hotel, maar eigenlijk heb ik totaal geen zin om terug te gaan. Ik wil wel naar Tijn toe, maar niet naar de rest. Dan moet ik alles weer uitleggen en daar heb ik geen zin in.

Ik stap de lift uit als ik op de juiste verdieping ben en loop naar de hotelkamer. Nog steeds heb ik de noedels in mijn handen, maar dat is okay. Met het pasje maak ik de deur open en loop naar binnen. Er valt een stilte in de kamer. Emotieloos schop ik mijn schoenen uit. Met de noedels in mijn hand loop ik naar de bank, alle ogen op mij gericht. Ik eet nog snel de laatste paar happen op en doorbreek dan de ijzige stilte: "jullie kunnen gewoon doorpraten hoor, ik ben er niet." Er staan een paar mensen op en die lopen de kamer uit. "Okay, nu gaan jullie met elkaar praten want het werkt echt niet meer tussen jullie," zegt Louis en Tijn pakt zijn laptop erbij. "Er valt niks te zeggen," zegt Julia koppig. "Nou daar ben ik het mee eens," zeg ik. "Jullie zijn allebei zo verkeerd bezig," zegt Louis zuchtend. "Wat is er met jullie? Opeens haten jullie elkaar," zegt Martijn en ik hoor Thomas 'hoi' zeggen via de laptop. "Nee," zegt Julia gelijk en zucht boos.

"Ga praten, jullie komen de kamer niet eerder uit voordat het uitgepraat is," zegt Louis en allebei de jongens staan op. "Wat is er?" vraagt Thomas verbaasd en de kamer deur valt dicht. "Waarom moet jij altijd zo achterlijk kinderachtig doen als het om mijn familie gaat?" vraag ik gelijk. "Wie? Ik?" vraagt Thomas gelijk. "Dat doe ik niet," sist Julia. "Dat doe je wel," sis ik, "zo kut doen als je naast Thomas zit, wat is daar erg aan?" "Gaat het hierover? Jesus," zegt ze en zucht, "ik doe niks. Ik weet niet hoor, ik maar die avond boos om iets anders. En ja. Dat het bij je anders overkomt kan ik niks aan doen." "Oh, echt?" Vraag ik sarcastisch. "Doe nou niet zo kut! Jij weet niet wat er gebeurd is," zegt ze boos. "Vertel het dan," zeg ik en zucht. "Laat maar," mompelt ze.