ကိုယ်စီချစ်ခြင်းဖွဲ့တေး

3

အတန္းထဲသို႔ ဆရာမ၀င္လာသည္ႏွင့္ မီးခဲကိုေရျဖန္းလုိက္သည္ႏွယ္ ဆူညံ့ေနေသာေက်ာင္းသားမ်ား အသံတိတ္သြားၾကသည္၊ ဆရာမကို ေက်ာင္းသူေက်ာငး္သားမ်ား တတ္ၾကြစြာ ႏႈတ္ခြန္းဆက္သလုိက္သည္။

""အရင္လက ကေလးတုိ႔ေျဖခဲ့တဲ့ စာေမးပဲြအတြက္ ဆရာမရဲ႕ သမိုငး္ဘာသာရပ္အမွတ္ကို အခုအသိေပးၿပီး ညေနေက်ာင္းဆင္းခါနီးမွreport card ပါတခါထဲ ေပးမယ္ေနာ္ ဒီလမွာေလ ဆရာမေတာ္ေတာ္ေလးကို အံ့ၾသတဲ့ ရလဒ္ကိုေတြ႔ခဲ့ရတယ္ ကေလးတို႔သိရင္လဲ အံ့ၾသသြားၾကမွာ............. ကဲကဲ ဆရာမအမွတ္ေတြ ေျပာေတာ့မယ္ေနာ္""

ဆရာမအမွတ္ေတြတစ္ေယာက္ခ်င္းစီ အသိေပးေနခ်ိန္ ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားမ်ား ေရခဲပမာေအးစက္ကာ အသက္ရႈမ၀ ရင္ခုန္ႏႈန္းျမန္ေနရသူမွာ ေခတ္ပင္ျဖစ္သည္၊ သူႀကံစည္ထားတာ ေအာင္ျမင္ပါ့မလား ဆရာမေျပာတဲ့အံ့ၾသစရာ ရလဒ္က သူပူပန္ေနေသာအရာႏွင့္ တိုတ္ရုိက္ သက္ဆိုင္ေနလိမ့္မည္၊၊ ေခတ္အရင္အႀကိမ္မ်ားထက္ ပိုၿပီးစိတ္လႈပ္ရွားေနသည္ကို ဘယ္ဘက္Rollမွ ေနာက္ဆုံးတန္းရွိ ထိစ်ာန္ရွား အကဲခတ္မိသည္၊

""ဒီေကာင္ေလး ဒီဘာသာမွာ ေတာ္ေတ္ာ အႀကိတ္အနယ္ ႀကိဳးစားထားပုံပဲ ဆရာမေျပာတဲ့အံ့ၾသစရာကေရာ သူကငါ့ထက္သာသြားလုိ႔လား "" ေတြးရငး္ သူပါသိခ်င္စိတ္ ျပငး္ပ်မိသည္၊ ေခတ္တစ္ေယာက္ခုလို စိတ္ပူပန္ေနသည္မွာ ေခတ္ရမွတ္အတြက္မဟုက္ပဲ စ်ာန္႔ရမွတ္အတြက္ဆိုတာေတာ့ .....................

""ႏွစ္ေယာက္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္ ထိစ်ာန္ရွား နဲ႔ ေခတ္ပုဏၰရိပ္ မတ္တပ္ရပ္ပါအုံး"" ဆရာမအသံအဆုံးမွာ ေခတ္မ်က္ႏွာပ်က္ယြင္းစြာ ေလးေလးပင့္ပင့္မတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္၊ စ်ာန္ကေတာ့ စိတ္လႈပ္ရွားေသာျငား အၿပဳံးမ်က္ႏွာႏွင့္ပဲ မတ္တပ္ရပ္လုိက္သည္၊

""ေခတ္ပုဏၰရိပ္ သမုိငး္ အမွတ္ 88 "" စ်ာန္ႀကိတ္ရယ္လုိက္သည္၊ ဒီတစ္ခါလဲ ေခတ္သူ႔ကို ရႈံးျပန္ၿပီ သူ႔ေျဖခဲ့ေသာ သူ႔အေျခအေနကို သူေကာငး္ေကာငး္သိသည္၊ ခုေခတ္ရမွတ္ကို သူေကာ်္ရင္ေက်ာ္ မေက်ာ္ရင္ ယုတ္စြအဆုံး ေခတ္နဲ႔စ်ာန္ တန္းတူျဖစ္ေလာက္သည္၊ သူေကာင္းေကာင္းေျဖႏုိင္ခဲ့သည့္ ဘာသာရပ္ပဲမလား၊ ဒီတစ္ခါမွာ ေခတ္ကရေနက်ထက္ေတာင္ အမွတ္နညး္ေနေသာေၾကာင့္စ်ာန္ စိိတ္ေအးသြားသည္။ ဆရာမက ေခတ္အမွတ္ကို ေျပာၿပီး ခဏနားကာ စ်ာန္႔ကို ထူးဆန္းသလိုအ့ံၾသသည့္ အၾကည့္မ်ားႏွင့္ၾကည့္ေနသည္ ၊ စ်ာန္ကေတာ့ ေပ့ါေပ့ါပါးပါး ရယ္ျမဴးရိပ္သနး္ေနသည္၊ ေခတ္ကေတာ့ သူ႔အမွတ္ကို သိၿပီးတာေတာင္ စိတ္ေပ့ါမသြားပဲ ထိတ္လန္႔ေနသည့္ မ်က္၀န္းျဖင့္ရွိေနေသးသည္ကို ေခတ္ေနာက္ေက်ာပဲျမင္ေနရေသာ စ်ာန္မသိလိုက္ေခ်။