Closed From The Inside

Epilog

20.12.2013

Zostały zaledwie 4 dni do wigilii, to miały być nasze wspólne święta. Jednak los lubi płatać figle, prawda? To śmieszne, że dwa miesiące temu byłam szaleńczo zakochana. A teraz? Siedzę na parapecie w nowym mieszaniu i z 42 piętra wpatruję się w deszcz. Przeprowadziłam się niemal od razu po urodzinach, nie było to trudne bo jakiś mężczyzna bardzo chciał sprzedać mieszkanie. Nikomu nic nie mówiąc, zabierając tylko pieniądze i walizkę z ubraniami wyszłam z domu. Nie wiem jakim cudem jeszcze jestem tu, wśród żywych. Berlin to piękne miasto, nie widziałam za wiele jednak to nie ważne.

Moje ręce ociekają szkarłatną cieczą. Już nad tym nie panuje, robię to notorycznie po kilka razy dziennie. Zmęczona podeszłam do lustra, które znajduję się w łazience. Moje długie, za ramiona włosy są w nieładzie. Podkrążone  oczy od łez, spierzchnięte usta i zniszczone paznokcie. Inaczej mówiąc wrak człowieka. Nie mam pieniędzy na jedzenie, czy zapłacenie rachunków w efekcie czego nie mam wody i prądu. Te święta spędzę sama. Nie mam już nikogo. Załamana, wściekła, zraniona, smutna, zniszczona położyłam się do łóżka. Od razu odpłynęłam.

26.12.2013

Północ. Stoję na dachu 50 piętrowego wieżowca. Co chwila zerkam na dół, analizując mój plan. Jeśli to się nie uda będę próbować aż do skutku. Świętna spędziłam w ciemnych ścianach. Moje myśli krążyły wokół "przyjaciół", teraz pewnie mnie nienawidzą, albo cieszą się z mojego odejścia. Jedno z dwóch, choć chyba jest to ta druga opcja. Nic nie trzyma mnie już przy życiu. Nie mam dla kogo trwać w tym piekle.

Pamiętniczku wiesz jak ciężko się tu żyje? Bez niego... Skoczyć z tobą? Czy chcesz zostać tu? Pytasz co z Claris? Ona mnie namówiła, wiesz ufam jej. Obiecała koniec moich cierpień. Nie chcę tego przedłużać po prostu to zrobię. Żegnaj...

Dzień dobry wieczór :c Oto koniec tej książki, co prawda nadszedł szybciej niż myślałam ale stwierdziłam, że nie ma sensu przeciągać. Już pracuję nad nową, lepszą opowieścią, nie będzie to jednak creepypasta :) Dziękuję wszystkim, którzy dotrwali aż tu.