Facing Fears

Chapter 5

Vote✔

Matapos ng pangyayaring yun, di na ulit kami nagkita ni Allen, ilang araw pa lang naman ang nakakalipas at ilang araw ko naring hindi nakikita si JC, kahit dapat wala kong pake ay nagaalala parin ako sakanya.

"Baby, come to momaa" masayang sabi ko kay Zain. He welcomed me with open arms pero bago pa ko makarating kay Zain may marahas na humatak sakin patungo sa kwarto at agad itong isinara.

"You bitch! San ka kumuha ng lakas ng loob para landiin si Delimore!?" Galit niyang saad. Nanlilisik ang mga mata niya na parang gusto na niya kong patayin.

"ANSWER ME!" Sigaw niya

Pumatak na ang luha ko sa sakit ng pagkakasakal niya sakin.

"D-Di ko siya nilalandi" malumanay kong sabi, tuloy tuloy lang ang patak ng luha ko.

Hinatak niya ko papunta sa higaan at itinulak ako sa kama. Pinagpupunit niya ang damit ko habang pigil ko namang pumatak ang luha ko dahil baka lalo niya lang akong saktan.

Nagsimula na siyang umulos sa ibabaw ko habang sinasabunutan ako, wala akong magawa kundi mapakagat sa labi ko.

"YOU'RE MINE, YOU UNDERSTAND!" *SLAP*

"YOU'RE MY SLUT!" *SLAP*

Wala na kong nagawa hanggang sa matapos siya sa ibabaw ko at pinandidirihan akong tinignan. Dumiretso na siya sa banyo habang nagtalukbong naman ako. I feel raped. Gusto kong sumigaw, magwala, magalit. Pero anong magagawa ko? Kaya ko bang malayo sa anak ko?

Alam kong hindi ko kaya.

Kaya titiisin ko nalang, Kahit ang sakit sakit na.

My phone rang.

"H-Hello?" Unregistered number ang tumatawag kaya di ko kilala kung sino.

"Hello Ma'am Tiffany? This is Stella your Dad's secretary, your Dad collapsed and he's in --------- Hospital right now!"tarantang sabi ng babae sa kabilang linya. parang tumigil ang tibok ng puso ko.. A-Anong nangyari kay Dad?

**

"Are you a relative of the patient?" He asked.

Agad akong napatayo.

"Yes Doc, I'm his Daughter. How's my Dad?" Nagaalalang tanong ko.

Akala ko wala ng mas sasakit pa sa mga nararanasan ko ngayon sa kamay ni JC. Akala ko wala ng mas masakit pa sa mga iyon, akala ko maswerte pa ko kase hindi ko naranasan ang naranasan ni Claire. Pero mali. Mali pala ko, mas masakit pa pala ito, may mas sasakit pa pala sa lahat ng iyon.

"I'm sorry, he didn't make it. Excuse me" nanlulumong napaupo ako sa sahig at napahangulngol.

Pano na ko ngayon? Ano ng mangyayari sakin?

Dad bakit? Bakit mo ko iniwan?, bakit ang unfair mo!

Naka receive ako ng tawag kay Mom at as expected muntik na rin siyang atakihin ng makumpirma niya ang nangyari kay Dad.

Hindi ko na alam kung paano na ngayon, ako lang ang magmamana ng kumpanya namin, natapos ako sa kursong business pero handa na ba talaga ako?

Matapos ang pangyayaring iyon ay pinuntahan ako ni attorney at sinabi ang lahat ng testamento ni Dad. Wala na rin akong nagawa kundi sundin ang mga ito kabilang ang pagiging tagapag mana ng kumpanya namin.

Matapos ng isang linggo ay nailibing na si Dad, isang linggo din ang lumipas pero wala paring pakielam sakin si JC. Ni Condolence man lang wala kong narinig sakanya, pero simula din nun hinayaan niya akong umuwi ng gabi at hindi na pinakielaman pa.

Mabuti narin siguro yun.

"Baby, come on. We're going outside" sabi ko kay Zain, dali dali naman siyang bumaba sa kama at kumuha ng damit at pants niya sa maliit niyang drawer at inabot iyon sakin.

"Very good" sabi ko and i gave him a peck of kiss, he giggles at hinayaan akong bihisan siya.

"Shoes!" Masayang sabi niya at kinuha ang sapatos niya, akala ko ibibigay niya sakin para ako ang magsuot sakanya but i was wrong tho. Sinuot niya yun magisa at proud na proud na ipinakita sakin.

Napangiti ako, he's indeed a replica of JC, or a small version.

I will be very busy next week because of course there are so many paper works of Dad na naiwan, as i want to stay at home hindi rin pwede yun dahil kailangan ako ng company lalo pa ngayon na may branch na kami sa europe.

I also want to make my own money, kaya i want to have a quality time with Zain dahil nga maiiwan siya dito sa bahay kasama lang si manang selis.

"Mam san punta niyo at nakagayak kayo?" Tanong nito samin ng makita kaming palabas.

"Ah. Tiffany nalang po.  Igagala ko lang po tong batang makulit dahil magiging busy na ko next week"

Nagpunta kaming mall, at iilang laruan nadin ang nabili namin dahil turo ng turo tong si Zain.

"Daddy!!" Masiglang sigaw ni Zain. Napatingin ako sa lalaking sinabihan niya nun, at ganun nalang ang gulat ko kung sino.

Si JC... She's with a girl, nakatingin siya kay Zain na parang hindi niya ito kilala, mas masakit pa iyon kesa sa itanggi niyang kilala niya ako.

"I-Im Sorry, Napagkamalan ka niyang Daddy niya" baling ko kay JC at akmang kakargahin na si Zain ng may nauna ng kumarga sakanya.

It's Allen.

"Let's go baby" sabi niya at kiniliti si Zain sa tiyan. He giggles at lumakad na sila kaya sumunod nalang ako without looking at JC na kasama ang babae niya.

"Thankyou" yun nalang ang sinabi ko kay Allen habang pekeng nakangiti, karga niya parin si Zain at parang komportable naman ang batang makulit. Hinayaan ko nalang dahil gusto rin naman ni Allen makipag harutan sakanya.

Kung titignan para kaming isang masayang pamilya.

"You don't have to act like you're happy, don't fake a smile on me, i hate fake people" pagsusungit niya.

Natawa naman ako "geez. So you want me to cry in front of my son?" Nakangiting tanong ko. Nailing nalang siya at tahimik na tumungo ng....

Fun Game House?  Seriously? Hahaha

"Don't laugh at me. Ginagawa ko to para kay Zain, not because i want to play" defensive niyang sabi kahit wala naman akong sinasabing ganun hahaha

"Okay.. If you say so" mapanuksong sabi ko at sinamaan lang niya ko ng tingin. Hahahaha ankyut (≧∇≦)

____

Votes and Comments are highly appreciated :'))