MARRIED TO A MAFIA BOSS (Book 4) #Wattys2019

Chapter 2

C2

...

Napangiti ako ng idilat ko ang mga mata ko dahil naabutan kong nakatitig sa akin ang mag-ama ko.

"Good morning love." He kissed me on my cheeks.

"Morning." I greeted.

"Morning mama!" Kyle greeted me as he kissed me on my lips.

"Daya. Bakit si daddy kanina sa cheeks lang? Tapos ikaw sa lips ni mommy?"

"Kashe po mas lab ako ni mommy kaysa kay daddy?" Nakatawang sabi ng baby ko.

"Ah ganun ha?" Nagsimula na si Lucas na kilitiin si Kyle.

Nakakatuwa silang panuorin. Everyday routin ko na nga ito e. Yung magigising na sila ang bubungaran.

Habang tinititigan ko ang mag-ama ko ay may bigla akong nakita na lalaki na may kinikiliting maliit na babae. Sobrang blurred lang ng naalala ko kaya hindi ko sila makilala.

"Ouch." Napahawak ako sa ulo ko dahil sa sakit. Sino sila?

"Love? You okay?" Bakas ang paga-alala sa mukha ni Lucas.

"Oo. Sumakit lang ng kaunti yung ulo ko. Nahilo lang siguro ako sa likot niyong dalawa."

"Mama it's papa's fault. Nikiliti niya po ako."

"Love are you sure okay ka lang?" Tumango ako ng dahan-dahan. "Dadalan na lang kita ng breakfast dito."

"No need. I'm fine. Mauna na kayo sa baba. Susunod agad ako."

"Are you sure?"

"Opo love. Sige na. Baba na kayo doon."

"Okay. I love you." He said bago ako hinalikan sa ulo.

"I love you too."

Pinagmasdan ko silang lumabas ng kwarto namin ni Lucas. Masaya na kong makita ang mag-ama ko na masaya pero hindi ko maiwasang makaramdam ng lungkot sa hindi ko maipaliwanag na bagay. It's like a part of me is missing and I don't know what is it.

Three years ago, nagising ako sa isang hindi pamilyar na kwarto. Napagtanto ko na hospital room pala yun. That day, wala akong maalala. Hindi ko maalala kung ano ang mga nangyari sa buhay ko, kung bakit ako nasa ospital, at ang mas malala pa ay ultimo pangalan ko hindi ko alam.

"Love?"

Napatingin agad ako sa lalaking bagong pasok ng room. Naka-wheelchair siya at hindi ko siya kilala.

"Love?" Naguguluhang tanong ko.

"Oo. Love. Hindi mo ba ko natatandaan?" He asked. Umiling ako. "What happened to my wife doc?"

"Wife?" Hindi ko napigilang tanungin.

"Yes. You are my wife Katherine."

"You're wife is suffering from an Amnesia. Na-traumatized ang isip niya dahil sa nangyaring accident. This may be for the meantime or this may be for good. She needs to undergo a therapy para mas madali siyang maka-recover. And regarding your baby, walang nangyaring masama sa kanya. The baby is safe." Napahawak ako bigla sa tiyan ko. Buntis ako? "I'll go ahead. Ipapahanda ko muna ang mga test na kailangan niya."

"Salamat po doc." Paalam nung lalaking asawa ko daw.

"Sino ka? Sino ako?" Tanong ko ng makalabas na ang doctor at nurse.

"Ako si Lucas and you are Katherine, my wife." Hinawakan niya ang tiyan ko. "And this is our baby." He smiled at me.

Tears started to fall down my cheeks. "Wala akong maalala. I'm sorry."

"Shhhh. It's okay. I'm always be here for you. Araw-araw kong ipapaalala kung sino ka. Araw-araw kong ipapaalala kung gaano kita kamahal."

I smiled. "Thank you Lucas."

"My pleasure love." He said.

"What happened?" I asked.

"Car accident love. Sorry. Hindi ko iningatan ang pagda-drive kaya tayo nabangga. Sorry."

I forced to smile. "It's okay Lucas. At least okay tayong tatlo."

"Sige na. You take a rest first." Hinalikan niya ko sa ulo. "I love you."

I am Katherine. I have a family. My husband is Lucas and we have a child named Kyle.

***

New character? Ooooops. Love you Soliders! ❤❤❤