Vampire's Heir (Updating)

1: Why?

Sorry for typos, wrong grammars and etc.

1: Why?

I woke up in my bed and felt dizzy.

Afterwards, I just smile out of nowhere because today is Cris and I first anniversary. I never thought na magiging kami 'cause I'm not popular in our school. And to tell you that I'm just nobody and nerd. They bullied me, but until he came. He saved me from those bullies. Cris is so popular in our school though he is our campus prince.

I stop dreaming when my phone rings. It's Cris!

I immedietly answer it with hesitation.

"H-hello?"

"Goodmorning Honey! Get your ass up! I'm waiting outside." Cheerful na sagot niya.

"H-huh? Why? Wala namang pasok diba?" Geez. Why am I shattering?

"Silly. We're going on a date. You didn't remember? Today is our first anniversary."

"Ofcourse I remembered it. Just wait for me there. I go downstair to open the gate." Nagmamadali akong bumangon na halos malaglalag na ako sa kama ko.

"Okaykay. Gonna hung up. Bye love you" sabi niya with kiss sound.

Pagkababa ko ay binuksan ko na agad yung gate at pinapasok sya. Agad nya naman akong niyakap at hinalikan sa may ulo.

"Uy Cris bitaw na nga. Di pa kaya ako naliligo. Mabaho pa ako ohh. Baka madumihan ka." Nahihiyang banggit ko.

"Shhh. It's okay mahal naman kita eh. Don't worry in me okay?"  Tumango nalang ako bilang pagsang-ayon at nagpaalam na para makapag-ayos ng sarili.

After 'kong maligo ay nag-ayos na ako at nagsuot ng floral na dress above the knee. Pair with doll shoes na peach. At bumaba na.

'Let's go?" Nakangiting tanong niya sakin. Nagsmile nalang rin ako at nagpaalam kay manang dahil wala din naman sila mommy dahil nasa Paris sila for bussiness.

Habang nakasakay kami sa sasakyan niya ay binuksan niya ang radio at saktong tugtog ay Hanggang dito nalang.

I don't know pero naiiyak ako sa kanta na'to. I just feel na parang ako yung kumanta at ako yung nasa sitwasyon nito.

Akala ko'y habang buhay tayo

I wish na mangyari samin yan ni Cris. Nakami lang habang buhay pero hindi lang akala kundi totoo.

Akala ko'y hanggang dulo

Ayan yung mga nangyayari sa mga tao eh. Puro nalang akala. Umaasa. Kaya pag-iniwan na ng taong mahalaga sa kanila or taong mahal nila ay nagiging bitter na.

Kay haba pa ng kalsada dito na ba tayo bababa?

Nakakatawa 'mang isipin pero dahil nagstostop ang radio ng sasakyan which is akala ko radio talaga ay music lang pala talaga na nakakasaksak sa sasakyan. Ay 'nung sakto lyrics na ay "dito na ba tayo bababa" ay saktong tumigil ang sasakyan.

Bumaba siya at pinagbuksan ako ng pinto ng sasakyan. I mouted "Thank You"

Napansin ko na nasa isang park pala kami hindi kalayuan sa aming village. Napansin ko din na ibinaba niya sa mula sa likod ng sasakyan ang isang basket at blanket.

"Picnic!" Ngiti nalang ang ginanti ko sakanya and I just nonned at him.

Tumungo kami sa ilalim ng isang puno at nagsimula na niyang ilatag ang blanket.

Naghahalong kaba at saya ang nararamdaman ko. Hindi ko alam kung bakit ako kinakabahan basta masaya ako. At sinunod ang payo ng aking mommy na Go with the flow lang.

Kumain na kami pagkatapos niyang ayusin ang mga dala niyang pagkain.

At habang kumakain kami ay syempre hindi mawawala ang asaran namin pero pabiro lang.

"Litte Frogyy! Hahahaha!" Tuwang-tuwang asar sa akin ni Cris.

At nagsimula na siyang tumakbo na parang bata. Naghabulan lang kami hanggang sa mapagod at umupo sa isang bench dito sa park para magpahinga.

Maya-maya ay nagring ang phone ni Cris.

"Hope I just answer it. "

Tumango nalang ako. Siguro mga 5 minutes na akong naghihintay at tapos na din lumubog ang araw na sana'y papanoorin naming dalawa.

Sa sobrang inip ko ay sinundan ko na siya. At nagtago agad sa likod ng puno para makinig sa pinag-uusapan nila ng kausap niya sa telepono.

"Yes babe.- naman. Ako pa haha!- Syempre ayun pani walang paniwala- Haha! Oo bukas na bukas- Tsk. Wag kang atat alam mo namang sayong sayo ako.

Opo na. Hmm Opo. I love you. Take care" Sabi nya sa kausap niya sa telepono.

"C-cris" nanginginig kong banggit at nang dahil sa nararamdaman ko kaya napalingon siya sa pwesto ko.

"H-hope!"  Gulat na banggit niya na akala mo ay nakakita ng multo.

Nag-uunahan nang tumulo ang luha ko. Lumapit siya sa akin at meters stick nalang ang pagitan namin sa isa't-isa.

"Hmm. So alam mo na?" Nakangisi niyang sabi sa akin. Nanatili lang akong nakatingin sakanya habang tumutulo ang mga lintik na luha galing sa mga mata ko.

"Hindi na pala ako mahihirapan sabihin sayo eh. Una, dare lang ako lahat. Si Angelica talaga ang mahal ko. Anong tingin mo sa akin walang class? Yuck! Di ako pumapatol sa katulad mong panget! Kad-"

Hindi ko na hinayaang patapusin ang mga panlalait nya sa akin. Dahil naka tanggap siya sa akin ng malakas na sampal. Di ko alam kung paano ko nagawa 'yon siguro dala nalang din nanggalit.

"ANG KAPAL NG MUKHA MO! ANG KAPAL KAPAL!"

Sigaw ko sakanya at nagsimula nang tumakbo.

I guess tama yung sabi ng lyrics ng kanta.

Hanggang dito nalang

Tapos na. Wala na. Naloko na ako. Sobrang sakit.

Hindi ko alam kung paano ako nakapasok sa loob ng bar.

Dumiretso nalang ako sa bar tender at humingi ng hard drinks nila.

Iyak lang ako ng iyak at natanong ko nalang ang sarili ko ng

Why?