you're the only reason that i'm not afraid to fly

#02

Zupełnie nie wiedziała co włożyć. Zaraz będzie z Klausem. W jednym pomieszczeniu. To się dzieje n a  p r a w d ę. Dopiero teraz była tego całkiem świadoma. Ponadto nie wiedziała jaka to będzie impreza, bo Marcel, jak się później dowiedziała, nawet nie raczył jej o tym poinformować. Postawiła więc na czarne, obcisłe rurki, czerwoną bluzkę i czarną katanę. Zdecydowanie - kochała katany. Do tego czarne szpilki, włosy polokowała, zrobiła nieco mocniejszy makijaż. Po ustach przejechała malinową szminką. Była gotowa do wyjścia; Jeszcze raz spojrzała na swoje odbicie w lustrze i była już pewna, że może iść.
Nie za bardzo wiedziała, w którą stronę iść, więc po kolei pytała każdego, gdzie jest rezydencja, do której zmierza. Większość marszczyła brwi, zastanawiając się, po co ona tam idzie? Czego tam szuka? Niektórzy nawet jej o to pytali! Przecież nie była jakimś znanym wampirem, czy przyjacielem Mikaelsonów. No cóż, ale w końcu doszła, bo zauważyła przed wejściem Marcela, który powiedział, że wygląda obłędnie. Przewróciła tylko oczami, bo w ogóle nie interesował jej mężczyzna, był tylko małą pomocą do dostania się do celu. Kiedy weszła, zauważyła, że jest tu o wiele więcej ludzi, niż sądziła, że będzie. Zmrużyła oczy, próbując znaleźć znajomą twarz, ale nic z tego. Dostrzegła jedynie dziewczynę, z którą Marcel siedział w kawiarni. Tańczyła z... Kolem? What the hell? Jednak stwierdziła, że nie ma sensu im przeszkadzać, dlatego odwróciła się ku partnerowi. 
- Zdradzisz mi w końcu swoje imię? - uśmiechnął się czarująco, chwytając ją za rękę. Prowadził ją ku celowi wyprawy.
- Caroline. - mruknęła tylko w odpowiedzi, wytężając wszystkie zmysły. Już z daleka widziała Rebekę, Elijah'a, Hayley i jakąś blondynkę. Po Klausie ani śladu. Wiedziała, że teraz jest najgorsza część. Podejść do pierwotnych.
- Witam wszystkich! - rzekł Marcel, jednak nikt nie zwrócił na niego uwagi - Przyprowadziłem towarzyszkę, nazywa się
- Caroline. Co ty tutaj robisz? - zapytał zaskoczony Elijah. 
- Serio? Zostawiłaś MF żeby teraz pomęczyć NO? Poważnie? - jęknęła Rebekah, przy okazji zabijając wzrokiem Marcela. Chyba tylko Hayley uśmiechnęła się w miarę szczerze, a przynajmniej Caroline tak się wydawało. 
- Przyjechałam tu tylko na chwilę, stwierdziłam, że warto będzie tu wpaść, korzystając z okazji, jaką obdarował mnie wasz przyjaciel. - wskazała na ciemnoskórego, przepraszającym wzrokiem. Gdyby się wygadała, to... w sumie może byłoby lepiej. A kto to wie? 
- Jestem Freya - rękę podała najstarsza siostra. - Czyżby Stefan to twój przyjaciel? - Car ściągnęła brwi i potaknęła. No tak, uciekał z Valerie, pamięta to. 
- Chyba coś mi umknęło? Caroline? - Marcel zlustrował dziewczynę, ale za cholerę nie mógł jej rozpoznać, jako kogoś znajomego. Dopiero teraz coś mu zaświtało - Mystic Falls! To stamtąd Klaus dwa lata temu wrócił taki szczęśliwy! Czyżby miało to związek z kobietą?
Uśmiechnęła się tylko i zasiadła między Hayley i Freyą, bo było to najlepsze wyjście. Zastanawiała się, co robi tutaj szatynka? Klaus jej przecież nienawidził, a teraz jest tutaj, wszyscy sobie siedzą jako rodzinka. No cóż. 
I dostrzegła go. Stał na środku sali, wszystko ucichło, zgasło światło. Był w centrum uwagi. 
- Witam wszystkich, moich bliższych znajomych... - spojrzał wymownie na swoją prawą stronę. Kto tam był? - jak i tych dalszych, ale dalej znajomych. - usłyszał brawa, na co uśmiechnął się, ukazując dołeczki w policzkach. Caroline trzęsła się z wrażenia, nic się nie zmienił. Brytyjski akcent wydawał się jeszcze bardziej brytyjski. Wsłuchiwała się dokładnie w przemówienie, kiedy do ich stolika dołączył Kol i Davina.
- Nie mamy piosenkarki - szepnął z przepraszającą nutą w głosie, bo to on miał się tym zająć, jednak zapomniał. Był zbyt zajęty swoją dziewczyną - znacie kogoś kto... chwila, ty? My się znamy! - spojrzał na Car, która pomachała ręką. 
- Ooo, w dodatku umie śpiewać! - Rebekah podchwyciła, biorąc dziewczynę za rękę. - Nawet się nie szarp, przecież mogę cię zahipnotyzować. - wzruszyła ramionami, ciągnąc ją przez tłum.
- No i niby co mam zaprezentować? - uniosła brew, spoglądając na kobietę z pogardą. Jak niby sobie to wyobrażała? Że co? Po prostu stanie i od tak sobie zaśpiewa? Dla Klausa. 
- Zdaj się na żywioł. Może przypomnij sobie o czymś, co lubił mój brat. - zaśmiała się kpiąco, dając dziewczynie mikrofon. Stały praktycznie przed Nikiem, ale nie widział ich, gdyż było ciemno. 
- Serio? - mruknęła tylko, ale Rebeki już nie było. "Suka" pomyślała Caroline. 

/hejka, nowy rozdział.
Dziękuję za każdy miły komentarz, naprawdę!:)
Przepraszam, że tak długo nic nie dodawałam, aczkolwiek miałam inne ważne sprawy, których nie da się odwlec. Pozdrawiam!