Distance doesn't matter ( One shot)

Distance does'nt matter

Magkaibang mundo ang ginagalawan, magkaibang oras, gigising sya patulog na ako magkaibang kaiba ang mundo namin nasa korea sya ako nasa pilipinas hindi ako pwede umalis dito sa pinas kahit gusto ko.

Ako lang ang inaasahan ng pamilya hindi ko sila pwede iwan kahit na handa akong tulungan ng boyfriend kong si Yuan Park mahigit limang taon na kame, sa limang taon na yun dalawang taon lang kame nagkasama at ang natirang taon ay ang magkahiwalay na kame ng mundo kumbaga sa kanta ni Jireh Lim Magkabilang Mundo ganern.

Ako nga pala si Enni Jung ang pinakamaganda sa balat ng pinas 25 taong gulang mayroong mapagmahal at poging loyal na boyfriend, syempre loyal din ako sa boyfriend ko since day 1 noooo!!! Hihihi

Unang pagkahiwalay pa lang namin ni yuan. Nadepress ako nun ng bongang bonga pero syempre bawal ako malungkot ng bonga ako na bumuhay sa pamilya ko! Minsan nga feeling ko ako lang ang mag isa sa mundo pero syempre bawal malungkot kasi nga iiksi ang buhay pag ganern, minsan nga kinakausap ko sarili ko eh kala ng mga katrabaho ko may nakikita akong di nila nakikita.

Meron pa ngang pagkakataon na isang buwan kami mahigit hindi nag usap feeling ko nun iba na sya, feeling ko nakahanap na sya ng mas better sakin. Syempre sino ba naman ako isang mahirap pero magandang nilalang lang. swerte nga sya at sinagot sya ng tulad kong mala-dyosa ang ganda. Sorr hindi lang sariling bangko ko ang binuhat ko pati kama ng tatay ko.

Ang dami kong say. dun na tayo sa future dapat kas talaga di na tayo bumabalik balik sa nakaraan nakakasira sya ng future emeng guard. So ayun nga one week na kameng di nag uusap so sad naman this week pero syempre go lang go ang buhay parang globe. Nakakatampo talaga yung panget na yun pero masarap sya hihih malandi me.

"Eni ano ba yan? Kailangan pag nag pupunas ng lamesa nakangiti? Masaya bang maglinis ng lamesa?" aniya ni cas

Bestfriend ko sya simula high school at hanggang ngayon nga kaibigan ko pa din so malas ko talaga sa buhay joke lang.

"Ano ba yun cas? Anong nakangiti pinagsasabi mo? Di kaya ako nakangiti nakikipagtitigan lang ako sa mga bacteria nitong lamesa no" sagot ko sakanya

"Asus di na lang sabihing naalala mo nanaman si yuan dami pang keme di na lang umamin jusko" Sagot nya sakin

"Edi iniisip na one week na kameng di nag uusap eh nakakalungkot ng buong pagkatao" Sagot ko

"Alam mo bessybess wag ka ng malungkot malay mo isang araw i-surprise ka nya o di ba?" Pagaalo nya sakin

"Haynako, paasahin mo ako sa mga ganyan ganyan mo ha tigil na mag trabaho na tayo makita nanaman tayo ng manager natin kurot talaga tayo sa singit neto ng bongga" Mahabang lintya ko

"Oke oke, aalis na eto! High blood neto eh. Parang pinapagaan lang ang loob mo eh" Sagot nya habang nakataas ang mga kamay nya at tumatawa

"Wag kang ano cas ingungongod kita ng bongga tingnan mo dyan paasa ka" Sabi ko at naglakad na sa isap ang table na lilinisin ko.

"Di ka naman pinapaasa, pinapasaya lang kita eh ito naman mahilig kasi umaasa eh" Sagot ni cass

"Che! Letche ka." Pambabara ko sakanya

Ayoko naaaaaaa. Onte na lang mababaliw na ako, ito kasing si yuan eh sabi nya hinatayin ko lang daw sya . juskong paghihintay to umaabot ng tatlong tao. Ang bait ko masyado nito hys worth it naman pag hihntay ko ng bongga eh.

" Bye bessybess una na ako may date pa kami ni luke" Paalam ni cas

Uwian na kase namin at magaling kong kaibigan ay mauuna dahil nga ayun may date nakakaingit kung nandito lang si yuan baka nag date din kami.