Adam evliydi ve ben az önce onun tarafından resmen çarpılmıştım.
-- -- --- ---- --- --- -- -- --- ---- --- -- --
Buğlem daha önce aşkı tatmamış şimdi ise aşkın en yasağına tutulmuştu. Evli bir adam ile ne kadar ileri gidebilirdi ki? Bu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
35. BÖLÜM
"Yarın bitiyor herşey özgür ve sadece seninim. Bu prangadan kurtulur kurtulmaz ailenden isteyeceğim seni herşeyi usulune uygun ve sen nasıl istersen öyle olacak. Tamam mı?" Deyip güzelimin gozlerine baktım.
"Tamam" diyerek bu sefer dudakları birleştiren o oldu ve saniyesinde karşılığını aldı.
Bu dudakları ilk tatmış ve kopmamak uzere mühürlemistim.
Öpüşmeyi keserek arabadan indi ve apartmana doğru ilerledi.
Gözden kaybolana kadar izledim ve apartmana girene kadar peşinden ilerdim sağ salim iceri girdiğini görünce arabayı eve dogru sürdüm.
Ne kadar o ıssız eve gitmek istemesemde bu son gece diyerek avuttum kendimi.
Buglem'e dediğim gibi yarın hersey bitiyordu ve ben Can ve onunla yeni bir aile kuracaktım.
Karsıma cıkan kimse bundan vazgeçiremeyecekti.
Eve geldigimde karsılastığım sessizlikle icim acıdı gec bile gelsem Can'ın varliğını hissetmek bu eve katlanmamı saglardı bu gece annesinde kalacaktı.
Son dedim kendime hem oğlumsuz hemde sevdiğim kadınsız son günüm diyerek avuttum kendimi.
Yarın hayatım değisecek ve sevdiğim kadınla rahatça aile olma yolunda ilerleyecektim.
Evde kalmaya daha fazla dayanamayarak kendimi arabaya attığım gibi kadınimla yaşayacağım eve gittim.
Kokusunun sindiği yatağa yattığımda kısa sürede huzurlu uykuya daldım.
Sabah ezan sesini duyarak uyandığımda uzun süredir ihmal ettiğim namazımın huzursuzluğu ile kalktım ve abdestimi alarak namazımı kıldım.
Mahkeme saatine 2 saatten fazla olduğunu fark edince sıkılmaya basladım ve evde ayak üstü birseyler atıştırıp kendimi sokağa attım.
Saat erken olduğu icin Bugleme öğlen kafede buluşmamiza dair mesaj yazarken telefonum çaldı ve açmak istemesemde bunlar son arayışları diyerek açtım.
"Ne var Ahu?"
"Can.." hıçkırık sesi ile hemen panik oldum ve aniden frene bastım.
"Ne oldu Can'a. Konuşsana kadin!!"
"Can rahatsızlandı hastahanedeyiz"
"Hangi hastahane hemen soyle geliyorum"
Hastane adını oğrenir öğrenmez telefonu kapattım ve arabayı calıştırıp son gazla en hizlı şekilde hastaneye varmaya çalıştım.
