Jongensinternaat?!

~3~

Ik schrik wakker als ik voel dat de taxi tot stilstand is gekomen. Was ik in slaap gevallen dan? Ik open de deur en stap uit. Verwonderd kijk ik om mij heen, ik had verwacht dat het een soort van gevangenis achtige look zou hebben maar dit ziet er veel beter uit dan mijn verbeelding zich had ingebeeld. De chauffeur is klaar met mijn koffer uit de achterbak te halen en rijdt weg. Hier sta ik dan, geen weg meer terug. Ik doe mijn handtas om mijn schouder en rol mijn koffer achter mij aan. Langzaam loop ik het kleine trappetje op. Met één hand probeer ik met moeite de reusachtige deur open te doen als opeens de deur al open zwaait. Op dat moment stond ik tegen over een groepje jongen, ik zal eerlijk toe geven ze zijn best wel pittig knap. Mijn wangen voel ik langzaam warm worden. Dit is echt gênant. Ze staren me allemaal grijnzend aan. Dan vraagt een van de jongens: 'Zo zo, en wie is de gelukkige waarvoor je op bezoek bent gekomen?'
'Uhm ik ben voor niemand op bezoek.' Stamel ik een beetje onhandig. Om te voorkomen dat dit nog gênanter gaat worden wurg ik me lang de jongens heen naar binnen. Toen ik binnen kwam stond ik gelijk in een grote hal. Ik zag een bordje hangen met 'Bezoekers hier melden' erop staan. De pijl volgend loop ik naar de receptie waar een forse man met een dikke snor zit. Als ik voor hem sta schraap ik een keer mijn keel zodat ik zijn aandacht krijg. Hij kijkt op en glimlacht vriendelijk. 
'Jij bent zeker de nieuwe die zou komen!'
'Uh ja, denk ik.'
'Hier heb je een boekje met alle regels erin, dit zijn je boeken, dit is je kamernummer en succes met alle jongens hier.' 
'Dankjewel.' Ik geef er ook nog een knikje achteraan en loop met mijn handen voller dan net weg. Na een tijdje zoeken heb ik nog steeds niet mijn kamer gevonden. Jezus zeg het lijkt hier wel een doolhof! Hoe moet ik hier ooit mijn kamer vinden?! Ik zie een jongen langs lopen en dan roep ik snel: 'Hey! Zou je me misschien kunnen helpen? Ik ben op zoek naar kamer 289 weet jij waar die is?' De jongen kijkt geschokt op, waarschijnlijk had hij niet door dat ik hier liep. 
'Uhm uh ja. Volg mij maar.' Zegt hij twijfelend. Hij loopt weg en snel loopt ik achter hem aan. 
'Hoe heet je eigenlijk?' Vraag ik hem. 'Ik ben Moose. Jij?' Moose, goed onthouden, Moose. 'Ik heet Leyla. Mijn vader heeft mij hier naartoe gestuurd omdat hij het heel moeilijk heeft met het verlies van mijn moeder. Hoe ben jij hier gekomen?' Ik zie hem verstarren.
'Op mijn vorige scholen werd ik gepest en de pestkoppen gaven mij de schuld nadat er examens gestolen waren. Ik had helemaal niks gedaan maar niemand luisterde naar mij. Mijn ouders waren heel erg teleurgesteld in mij en hebben mij toe hier naartoe gestuurd.'
'Wat erg voor je.' Zeg ik meelevend. Hij haalt zijn schouders op. Dan staat hij stil en zegt nerveus: 'Dit is je kamer. Ik moet gaan doei!'
'Doei! En bedankt ik zie je later nog wel een keer denk ik!'
Ik open onhandig de deur met alle spullen in mijn handen. Als ik de deur achter me dicht heb gedaan draai ik me om. Ik schrik me een hoedje als ik alle jongens van mijn aankomst zie kijken. Mijn hoofd wordt gelijk rood van schaamte. Ik zie hun ook verrast kijken. Wisten ze niet dat er een meisje zou komen?