Never Say Never

Τόσο μυστήρια.. {01}

155 ΜΕΡΕΣ ΑΚΟΜΑ

Σταμάτησαν τις μοτοσικλέτες τους μία-μία στη σειρά, προκαλώντας δέος στους μαθητές τριγύρω. Ένας-ένας κατέβηκε. Ο Αλεξ γύρισε και με κοίταξε κάνοντας μου νόημα να κάνω το ίδιο . Υπάκουσα απελευθερώνοντας τα χέρια μου από τη μέση του.

Έβγαλα αργά το κράνος από το κεφάλι μου, νοιώθοντας αμέσως τον αέρα να απαλοχαϊδεύει το πρόσωπο μου ανεμίζοντας μερικές τούφες των μαλλιών μου. Πήρα μια βαθιά εισπνοή όσο παρατηρούσα το σχολείο .

Κατέβηκα και στάθηκα μπροστά στην είσοδο περιμένοντας και τους υπόλοιπους . Κοίταξα το λύκειο σοβαρή, με μια δόση τρόμου για το τι έχω να αντιμετωπίσω άλλη μια ημέρα.

Ξαφνικά το σώμα του Άλεξ συγκρούεται πάνω μου τυλίγοντας το χέρι του γύρω από τον ώμο μου. Με τραβάει κοντά του. Εγώ πετάγομαι και στραβοκαταπίνω όταν νοιώθω την απότομη επαφή μας. Οι υπόλοιποι τέσσερεις σκορπίζονται δεξιά και αριστερά μας καθώς πατάμε το πόδι μας στο προαύλιο. Η συγκροτημένη ομάδα μας, τραβάει αμέσως όλα τα βλέμματα.

Ψίθυροι και μουρμουρητά άρχισαν να ακούγονται στο όνομα μου. Όλοι με κοιτούσαν εχθρικά και απόμακρα , ενώ εγώ έσκυβα το κεφάλι μου δειλά, και έπιανα το μπράτσο μου αμήχανα.

« Κοίτα την.. είναι τόσο περίεργη, τόσο μυστήρια..» ψιθύρισε.

«Ο Άλεξ πάρα είναι καλός για εκείνη» απάντησε στον ίδιο τόνο και διάφορα γελάκια ακούστηκαν απο πίσω.

«Είμαι σίγουρη..οτι κάτι κρύβει » χλέυασε.

«Σίγουρα, δεν έχει θέση στους Κράιμς» απάντησε.

Η έκφραση του Άλεξ μαζί με τους υπόλοιπους ήταν τόσο αλαζονική που νομίζω σχεδόν το απολάμβανε .

Ένας γνωστός του Άλεξ πλησιάζει προς το μέρος μας κάνοντας μια σύντομη χειραψία μαζί του.

«Τι λέει;» ρωτάει. Ύστερα το βλέμμα του πέφτει νευρικά πάνω μου. «Εύα ...μια χαρά φαίνεσαι..»

«Είναι» ο Άλεξ σφίγγει το χέρι του γύρω μου.

Του προσφέρω το πιο ψεύτικο χαμόγελο μου. «Είμαι»και κολλάω πάνω στο μαύρο τζάκετ του αγοριού δίπλα μου.

«Όχι πάλι αυτή» ακούω μια φωνή και στριβώ για να δω μια ομάδα από κορίτσια να χαζογελάνε.
Μόλις με βλέπουν να τις κοιτάω, η μία χλομιάζει από το φόβο. Κλείνει το στόμα της φίλης της «Σςς!!» της κάνει, και χλομιάζει και εκείνη όταν με προσέχει. Γυρίζω μπροστά μου καγχάζοντάς σιωπηλά.