She is a spy? (Voltooid)

hoofdstuk 57

(POV brooke)

Ik word wakker van geschreeuw. Wat is hier aan de hand?

"Verdomme ik wil haar dat niet aan doen! Je weet lange na niet wat er allemaal gebeurd is! Ik laat het niet toe!" Hoor ik Cole schreeuwen. Ik hoor alleen geen geschreeuw terug. 

"Nee is nee!" Schreeuwt hij weer. Wat is hier nou aan de hand? Waarom schreeuwt hij zo? Tegen wie? 

Ik stap langzaam uit bed en doe voorzichtig de deur open. Als ik om mij heen kijk merk ik op dat hij beneden is. Hij kan dan wel heel erg hard schreeuwen zeg. Als ik beneden aan de trap sta zie ik Cole woest heen en weer lopen. Ik word er zelf helemaal gek van als ik er alleen al naar kijk. 

"Cole?" Vraag ik zacht. Hij draait zich geschrokken om. 

"Ehm, hey Brooke. Zou je alsjeblieft naar boven willen gaan? Snel?" Vraagt hij gehaast. Ik knik verward 'ja' en wil mij omdraaien als een stem mij tegen houd. 

"Is dat je prinsesje? Precies op tijd. Ik wou haar net spreken. Ik dacht dat ze nog sliep?" Vraagt een mannen stem. Die stem komt mij bekend voor van vroeger, maar ik weet zo snel niet wie. 

"Wil je alsjeblieft naar boven gaan? Ik regel het hier wel. Doe de deur op slot en doe niet open. Oké?" Ratelt Cole snel. 

"Probeer je je prinses nou voor mij te verbergen?" Vraagt de zelfde stem weer maar nu klinkt die harder. Ik hoor zware voetstappen deze richting op komen. Net wanneer ik weg wil lopen zie ik hem al voor mij staan. Hij is het! De vader van Cole. De moordenaar van mijn ouder! 

Ik doe alsof ik hem niet meer ken. Nee beter gezegd alsof ik hem nooit heb gezien. Alleen maar weten wat hij doet in de 'wereld' waar ik zo genaamd ook bij zit. 

"Wie bent u?" Vraag ik beleefd. 

"Ik ben de vader van Cole, maar volgens mij ken je mij al." Zegt hij kalm. Oke ik denk dat hij weet dat ik hem ken. Gewoon naïef blijven en doen alsof je het niet weet. 

"Oh ja natuurlijk. U bent de bekendste persoon in de beste wereld. Ik heb zoveel over u gehoord en over alle dingen waar je in handelt. Respect. Ik wou u al zo lang een keer zien in het echt en nu kan dat gewoon, maar wat komt u hier doen als ik vragen mag?" Vraag ik alsof ik verbaasd ben. Wat ben ik toch blij met die acteer lessen op dit moment. 

"Ik kwam jou een voorstel doen samen met Cole." Begint hij zakelijk en wenkt dat ik mee moet lopen naar de woonkamer. Ik knik en loop hem achterna. 

"Jullie moeten een handel voor mij doen en aangezien jij ook bekend bent met deze wereld volgens Cole, en hier vrijwillig in zit, zou ik graag willen zien wat je allemaal kan. Als jij dat wilt natuurlijk. Ik wil zien of Cole gelijk had over wat hij allemaal zei over je. Zo kan ik ook gelijk zien of je te vertrouwen bent of niet. Misschien laat ik je dan wel wat zaakjes doen op jezelf, waar je uiteraard betaald voor krijgt." Zegt hij zakelijk. Ik knik enthousiast. 

"Tuurlijk wil ik dat. Heel graag zelfs." Ik went mijn blik af op Cole die bezorgd en angstig kijkt. 

"Wat is er? Ben je niet blij? Dit is toch geweldig?" Vraag ik hem. 

"Brooke weet je zeker dat je dit wel wilt? Wil je er niet even over na denken?" Vraagt hij aarzelend. Ik schud hevig 'nee' met mijn hoofd. 

"Waarom denken als ik het antwoord toch al weet? Wanneer, waar, hoeveel." Vraag ik op een zakelijke toon en net mijn blik weer af op Cole zijn vader. 

"Directe vragen, duidelijk, ik zie nu al veel in je." Zegt zijn vader met een soort glimlachje. Het is niet echt een glimlach maar ook niet echt serieus of zo.