Alleen maar Joli...

H13

POV JEREMY

Ik doe iedereen pijn, omdat ik mezelf van mijn eigen pijn verlost heb. Ik kan onmogelijk terug stappen in mijn oude leven. De mensen van wie ik houd willen mij terug, maar ik wil niet terug.

Hoe moet ik ooit weer vrolijk voor een camera gaan zitten en leuke videos maken?

Hoe kan ik Link onder ogen zien na alle pijn die ik hem gegeven heb?

Hoe willen mijn familie en vrienden trots op mij zijn als ik ze alleen maar zwakheid kan laten zien?

Als ik de tijd kon terug draaien dan was ik liever gestorven in bad zoals gepland, in plaats van dat ik gered werd door Link. Ik snap niet waar iedereen zo'n big deal van maaktz Ik wil dood, waarom laat niemand mij gewoon gaan? Mijn lichaam is zwak en mijn geest wil deze wereld verlaten.

Ik voel dat er iemand naast mij op
het bed ligt en dat diegene zijn hoofd op mijn buik ligt. Ik hoor de persoon zachtjes snikken en meteen breekt mijn hart voor de zoveelste keer. Het is mijn Linky die huilt. Ik hoor hem zachtjes zeggen tussen het snikken door "Jer please wordt wakker, je moet opstaan en weer lol maken met mij, Harm en Joost." Mijn gedachten gaan na die zin helemaal door elkaar.

'Waarom moet ik opstaan zodat ik lol kan maken?'

'Laat mij gaan! Ik wil weg van deze wereld!'

'Ik kan niet terug, mensen gaan mij aanstaren alsof ik het voor de views deed.'

'Waarom kan het leven zo kut zijn?'

Na een tijdje is Link zijn gesnik gestopt en zijn mijn gedachten weer rustig. Ik hoor Link zachtjes snurken en glimlach in gedachten.

Dit is waar ik wil eindigen.
Dit is het moment waar ik, Jeremy Frieser, mijn leven lang op heb gewacht...