Prologue
“Happy birthday, Hikari!”
It’s her twentieth birthday. Hindi man siya gaanong masaya ay hindi rin naman siya ganoon kalungkot para hindi magawang ngumiti sa kabila ng masasayang pagbati sa kanya ng mga kaibigang sina Julia at Steve.
“Thanks,” hindi gaanong masiglang wika niya.
“C’mon, ano pang hinihintay natin?,” excited na sabi ng baklang si Steve. “Let’s party!”
Na-excite naman si Julia. “Saan ang lakad natin ngayon?”
Pinilit niyang ngumiti. “Saan n’yo gusto?”
“Ikaw na ang mag-decide, Hikari. Syempre mas gusto naming masaya ka kaya ikaw na ang mag decide kung saan.”
Ngunit kahit anong pilit niya ay hindi siya nasasabik sa kanilang lakad.
“Hey,” ani Steve na nahalata agad ang katamlayan niya. “Punta na lang kaya tayo sa mall?”
They are already twenty at marami na rin silang napagdaang magkaibigan. They’re already friends for almost five years, at sa tagal ng kanilang pinagsamahan, masasabi niyang true friends niya ang mga ito.
“No,” ani Julia. “May naisip ako.” Nagningning pa ang mga mata nito habang sinasabi iyon.
“Punta na lang tayo sa paborito nating tambayan mula noon hanggang ngayon,” suhestyon nito.
Ang paborito nilang tambayan na sinasabi nito ay ang lumang peryahan sa may pinakasulok ng kanilang lugar na parati nilang pinupuntahan noon kapag sila’y nababagot at walang magawa.
“Pwede na rin,” ani Steve na napipilitan. Medyo hindi kasi nito feel ang lugar mula noon. Napipilitan lang naman itong sumama sa kanila dahil wala naman itong choice. “Ano sa paglagay mo, Hikari?”
“Okay,” payag na lamang niya. “Kahit saan, basta masaya.”
Halata naman sa mukha ng kanyang mga kaibigan na lihim ay nag-aalala ang mga ito sa kanya. Noong isang araw lang kasi ay hiniwalayan siya ni Robert, ang boyfriend niya for almost three months. Nakakita lang ito ng mas maganda, mas sexy, at halatang mayaman ay itinapon na siya nito na parang basura! Halos maalala pa niya’ng sinugod nina Julia at Steve ang binata at pinag-aaway ito.
Napapailing na lamang siya. Nagawa siyang saktan ni Robert, ngunit wala naman siyang planong maghabol dito o maghiganti. Hahayaan na lamang niya ito. Total, mas maganda naman talaga ang bagong girlfriend nito.
Naroroon na sila sa lumang peryahan at naglibot-libot kung saan-saan ngunit matamlay pa rin siya.
“Hikari,” ani Steve na hindi na napigilan ang sariling komprontahin siya. “Please, kami ang nahihirapan sa pagiging matamlay mo, eh. Bakit ba iniisip mo pa rin ang walang-modong lalaking ‘yon? He doesn’t even deserve your love para maging matamlay ka. Birthday mo pa naman ngayon, bruha ka.”
Ngayon niya lang napagtantong sumusobra na pala ang pag-iisip niya sa lalaking iyon at hindi man lang niya nagawang i-enjoy ang kaarawan niya. That made her think na parang ang swerte naman ni Robert para pag-aksayahan ng panahong isipin ng isipin!
Hinarap niya ang mga kaibigan ng napakatamis na ngiti. Halos umabot na nga iyon sa kanyang tenga.
“I’m sorry, guys! Alam n’yo kasi… Err… Gusto ko naman talagang mag-enjoy ngayon, eh. It’s just that… hindi ko lang talaga maiwasang isipin siya. Pero ngayon, pagod na ako sa kakaisip sa kanya. Kaya, panahon na rin para ang sarili ko naman ang isipin ko.”
Napangiti na lang sina Julia at Steve.
Masaya nilang pinuntahan ang paborito nilang fast food sa peryahang iyon at nag food trip hanggang sa hindi na sila makahinga sa sobrang busog.
