Το Τέλος μου... Η Αρχή μας...

Κεφάλαιο 42

Κατερίνα

Μετα απο δυο μερες

Εκανα μια ακομα προσπαθεια να ανοιξω τα ματια μου και αυτη την φορα τα καταφερα.Ηξερα πως θα τα καταφερω καθως πλεον ενιωθα ολα τα μερη του σωματος μου να ειναι ενεργα.Να εχουν ξεφυγει πλεον απο τον ληθαργο στον οποιο τα ειχαν βαλει.Κοιταξα τους ασπρους τοιχους γυρω μου και ενιωσα ενα αισθημα απελπισιας να με καταβαλλει.Ημουν μονη στο δωματιο.Ηξερα τι ειχε γινει και το μονο που ηθελα ηταν να μεινω για λιγο μονη μου. Ομως τα λογια μου ηρθε να χαλασει η πορτα που ανοιξε και απο πισω της εμφανιστηκε η μανα μου.

"Παιδι μου ξυπνησες?"ετρεξε μολις με ειδε και σταθηκε διπλα μου πιανοντας το χερι μου σφιχτα.Ποσο μου ειχε λειψει.Ειχα τοσες μερες να την δω.

"Πως νιωθεις?"με ρωτησε παλι χωρις να περιμενει απαντηση στην προηγουμενη ερωτηση της.Προσπαθησα να της απαντησω ομως ενας οξυς πονος με σταματησε.Εβηξα δυνατα και ξαναπροσπαθησα ομως η φωνη μου εβγαινε σαν ψιθυρος.

"Αστο καρδια μου δεν χρειαζεται να μιλησεις παω να ειδοποιησω τον γιατρο πως ξυπνησες .Εσυ ξεκουρασου."κουνησα καταφατικα το κεφαλι μου και την ειδα να βγαινει απο το δωματιο.

Προσπαθησα να σηκωθω ομως ενα τραβηγμα στην κοιλια μου και ενας δυνατος πονος με εκαναν να πεσω πισω με φορα.Σηκωσα τα σκεπασματα για να δω το σωμα μου.Φορουσα μονο ενα σουτιεν καθως ολη μου η κοιλια ηταν καλυμμενη με γαζες.Μετα κοιταξα τα χερια το ενα ηταν γεματο γρατζουνιες και γδαρσιματα ενω το αλλο ισα ισα που ηταν λιγο μελανιασμενο.Ενιωθα το προσωπο μου να τσουζει και για μια στιγμη αναρωτηθηκα τι μπορει να ειχε συμβει και ειχα καταληξει σε αυτη την κατασταση.

Οι εικονες αρχισαν να παιζουν σαν μια ταινια μικρου μηκους.

Εγω με τον Μανο να μαθαινουμε πως ειμαι εγκυος.

Εκεινος να μου λεει πως με αγαπαει και η καρδια μου να χτυπαει σαν τρελη.

Ο Αρης να μας περιμενει στο σπιτι με βαλιτσες αλλα το πιο σημαντικο με ενα παιδι μαζι του .

Ο Αρης να μας λεει πως η Ανθη ειναι αρρωστη και πως το παιδι αυτο ειναι του Μανου.

Ο ιδιος να μας ζηταει να προσεχουμε τοσο την Ανθη οσο και το παιδι.

Ο Μανος να νευριαζει και να αρνειται πως το παιδι ειναι δικο του αλλα και να αρχιζει να τσακωνεται με τον Αρη.