CLARA - De Begaafden

Hoofdstuk 43

Niemand verroerde zich, er werd enkel gestaard.

Griffin leek volkomen in zijn element terwijl hij naar hen glimlachte alsof ze vrienden waren. Syren, daarentegen, stond nogal ongemakkelijk achter hem en zijn ogen flitsten rond en rond en rond tot ze Genesis' blik vingen en even bleven haperen. Hij hapte naar adem, keek snel weer weg, duidelijk in paniek.

Genesis voelde haar woede stijgen en zij en Duvall lieten elkaar op hetzelfde moment los, creëerden nog wat meer afstand tussen elkaar.

'Dat ziet er al beter uit,' zei Griffin minzaam. Genesis schrok toen ze de walging in zijn zilveren ogen zag, de duidelijke woede. 'Ik had zin om mijn ogen uit m'n kop te krabben door jullie... - ,' hij aarzelde even, '... - sensuele vertoon.'

'Wat moet je?' snauwde Duvall giftig. Zijn houding was in een mum van tijd veranderd. Waar hij net nog opgewonden en intens was geweest, was hij nu verstrakt en gespannen, alsof iemand hem bedreigde met de dood – wat misschien ook wel zo was. 'Ik heb geen tijd voor je praatjes, Griffin.'

Griffins wenkbrauwen schoten omhoog. Hij lachte, diep en hees. De haartjes in Genesis' nek gingen overeind staan.

Hij bleef lachen en lachen en lachen. Haalde een hand over zijn gezicht. Schudde uiteindelijk zijn hoofd en zuchtte. Zei: 'Ik wil haar.'

Genesis verslikte zich in haar eigen speeksel. 'Wát?' Haar stem sloeg over. 'Je wilt wát?'

'Je hebt me wel gehoord, lieveling,' antwoordde Griffin geduldig. Genesis kon nauwelijks geloven dat hij hier zo kalm bij bleef. Zijn gehandschoende handen had hij op zijn rug gevouwen en de glimlach om zijn lippen was te sereen. 'Ik wil jou, lieve Genesis.'

Ze lachte zachtjes en wilde iets zeggen, maar Duvall was haar voor en zette een stap naar voren. 'Dat had je gedacht, vuile rotzak.'

Griffin trok een wenkbrauw op. 'Hoe praat jij tegen me? Waarom zo aanvallend, broer. Ik doe toch niets? Houd het eens beleefd, er is een dame bij.'

Duvall blikte kort naar Genesis en zijn kaak verstrakte. 'Houd op met je schijnheilige gedrag, man,' grauwde hij. 'Dit is alles behalve een serieus moment. En als je haar echt wil, kan je dat op je buik schrijven. Ze gaat niet mee.'

Griffin slaakte een haast trieste zucht. 'Dit verwachtte ik al,' deelde hij langzaam mee. 'Dus daar heb ik rekening mee gehouden.' Hij glimlachte vriendelijk. 'Ik heb een voorstel, broertje,' ging hij verder. 'Of, nou ja, het is niet echt een voorstel. Eerder een dreigement.'

Meteen verstrakten iedereen zijn spieren. Syren kwam iets dichterbij en Genesis wierp hem een scherpe, woedende blik toe. Hij keek weg.

'Als zij niet met me meegaat,' zei hij zacht en gedecideerd, 'vermoord ik iedere Begaafde met mijn verdomde, blote handen. Ik roei ze allemaal uit, stuk voor stuk.'

Genesis dacht dat ze ineenzakte, maar ze stond nog.

Duvall lachte spottend. 'Grappig, broer. Ik geloof je bijna.'

Griffin fronste. 'Dat was een serieus dreigement, dus ik zou me maar geloven.'

'Je zou zoiets nooit doen. Ik ken jou. Ja, je wilt macht. Maar je zou nooit al die Begaafden vermoorden, omdat je dan je eigen mensen ombrengt. Er kan weleens een kans bestaan dat je daarmee toekomstige Daemonen de dood injaagt.'

Genesis spitste haar oren. Kon Duvall gelijk hebben?

Hij had een punt, want Griffin zou er waarschijnlijk alles aan doen om zoveel mogelijk Begaafden naar zich toe te trekken en door ze vermoorden, zou dat een onmogelijke opdracht worden.