Kevin 20

1.8K 58 5
                                    

-KEVIN 20-











"Kevin! I missed you!" Niyakap ako ng kapatid ko at nang pinsan kong si Kristine. Tomorrow is our birthday and i decided it's time to go home.









"I miss you too. How the baby Kristine?" Asar ko sa pinsan ko. Hinampas niya ang braso ko at sinimangutan ako.









"Walang baby! Wala pa!" Sigaw niya sa'kin at tumawa naman kami sakto naman dumating si Theo at Ash kasama si Atilah. They both gave me a high five and Atilah gave me a hug.









"Kayo talaga inaasar niyo nanaman si Kristine." Sabi ni Theo at niyakap ang pinsan ko. Ngumuso siya.








"Oh sige ibabalance natin. ANG HINA MO THEO! KAIN KA MADAMING BALOT MEN KAILANGAN MO YAN!" Pang aasar naman ni Ash sa kaniya. Pabirong sinuntok ni Theo ang braso ni Ash at nagtawanan pa kami. It was fun but someone made it more happy for me.











"ELORA! Itong si Avery sinasabunutan talaga ako!" Sabi niya habang papalapit sa'min. Buhat niya ang ilang buwan nang si Avery habang nakasunod naman sa kaniya ang mga anak ni Ash at Atilah. I smiled while watching her struggle with the kids.










Kinuha nila ang mga bata sa kaniya at nakipg tawanan pa. Para akong nabingi at hindi na naintindihan bakit sila tumatawa. I'm just staring at her with a smile on my face. I realized that i still love her. No, i love her more now. I missed her so much so i just went straight to her and pulled her to me. I smelled her beautiful scent that i missed every damn day when i was in New York. Naramdaman kong niyakap niya rin ako and she even hugged me tigher. I felt joy. The happiness i always feel whenever i'm with her. Hindi ko iyong masyadong napapansin noon pero ngayon? Damn. I want to marry her in a snap. But i know i have to slow down. It wont be easy.









"Hey.. Kamusta na?" Nakangiting tanong niya sa'kin nang bumitaw kami sa isat isa.







"I'm alright. You?" I asked her back. She gave me a smile again and said...






"I'm alright.." Parang may ibang ibig sabihin iyon at mas lalo akong napangiti nang makita kong suot niyap ang kwintas na ipinadala ko a few weeks ago. It means she completely forgive me.








"Oh tama na landian! Tara kainan na!" Hiyaw ni Kelvin at sabay sabay kaming pumunta sa dining room.








Tinadtad nila ako ng tanong. They asked about my career in New York. Kahit saan naman ay pwede ko pa rin ituloy ang pagiging artist ko. If someone outside the country buys my work then i'll just ship it to them i dont have to leave again. Kumakain kami at pinapanood ko lang silang lahat. They all have their own happy settled life. My brother got Elora and Avery, Ash and Atilah have two kids, Kristine and Theo are hoping to have kids as well. Mga kasal na sila at namumuhay na ng tahimik. I kinda wang that life too.








"Paptulugin na muna namin ang mga bata." Sabi ni Atilah sa'min nang matapos lahat kumain. Kasama niya si Elora, Kristine at Ana paakyat sa kwarto kasama ang mga bata. I just watch Ana as she dances while holding Avery. Pinapatulog niya ito at mukang nakakatulog na nga ang bata. I smiled.









"Inom tayo? Pang patulog lang? You guys can stay here for the night." Aya ni Kelvin. Maraming kwarto dito sa mansion namin. All of us used to have sleep overs here when we were kids. Mom loves guests and she always open our home to those who wants to stay for a while. They love the company. I missed them.









"Sure. Anong meron jan?" Tanong ni Theo at pinuntahan si Kelvin sa mini bar. Naiwan kami ni Ash sa mesa.








"How are you and Ana?" Ngumisi na lang ako at umiling tsaka uminom ng juice. I told him everything after i broke up with Violet a few months ago. I let myself out to Ash. I know i could trust him. He's like a brother to me.








"Ganon pa rin. I don't know where to start." Sagot ko kay Ash. Dumating na si Kelvin at Theo na may dalang JD. They made me take the first shot.







"First step is to admit it. Tell her that you love her. You said hindi niyo pa nalilinaw sa isat isa diba? Puro signs puro pakita. But you never really tell her that you love her?" Tanong ni Ash sa'kin. Tumango naman ako.









"You know sometimes actions arent enough without words. Actions speak louder than voice pero its always great to say something." Si Theo naman ang nagsalita.








"Ana knows but i think she still needs to hear it from you. Iyong hindi puro isip lang niya. You have to tell her." Si Kelvin naman ang nagsabi. I nodded my head and keep on listening to them.








"Now that you're back, wala ka nang dahilan para hindi magsalita. You can't tell me that you're painting or sculpting something." Nagtawanan kami sa sinabi ni Ash and after that we hear the girls come back pero wala si Kristine.








"Si Kristine?" Tanong ni Theo sa kanila.






"Inaantok na daw baka buntis na antukin eh!" Biro ni Atilah we laughed. Nagpaalam si Theo na pupuntahan lang ang pinsan ko.








We continued talking about the things i missed when i was in New York. Naupo si Atilah sa tabi ni Ash, si Elora sa tabi ni Kelvin at si Ana naman sa inuupuan ni Theo kanina which is infront of me. She didn't change a bit. She's still the beautiful and cheerful woman. Minutes or hours gone by.. Nagiinuman at nagkukwentuhan lang kami. Then Atilah and Ash decided to go to their room ganon din si Kelvin at Elora.








"So mauna na kami. Nakahanda naman na iyong kwarto niyo if you want to go to bed na." Sabi ni Elora. Ana smiled and shook her head.








"I think im gonna stay here for a while pero salamat na din. Goodnight." Nagyakapan sila ni Elora at nag goodnight na rin ako sa kapatid ko at kay Elora.








Nang makaalis na sila naiwan na kami ni Anastasia. Inikot niya ang paningin niya at tinignan ang bahay.





"Ang laki nitong mansion ng parents niyo. It's amazing." Napatingin rin ako sa buong bahay. Maraming nagbago simula nawala sila Mama pero ramdam ko pa rin na ito ang bahay namin.







"It is amazing..." I said. Bigla kong naisip ang lugar kung saan ako laging nagpupunta noong bata ako.







"I wanna show you something." I said and i lay my hand at hinihintay niyang tanggapin ito. She looked at me and my hand. Tinanggap niya naman ang kamay ko at ngumiti.







"Ok. Amaze me." Natawa ako at ganon rin siya. Biglang gumaan ang loob ko na parang hindi ako nawala at walang nangyaring masasakit sa'min. Para akong bumalik sa dati ngayon at hawak ko na ang kamay niya.






It feels good.. It feels magical when i'm with her.

The Breaking Game: Kevin. [ON HOLD]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon