Chapter 3

520 12 3
                                    

[8]

 

"Too childish Lance."

 

Naalala ko pa ang huling salita ni Kuya Louis bago kami lumabas ng Dance Studio, isip bata? ako? Baka si Coleen yun. Tss, she has no sense of humor.

 

"Nakita namin ni Irish si Coleen, andun kinocomfort siya ni Julie Anne ata yun. Mukhang umiiyak?"

 

Dumating sina Biboy kasama si Irish, at guess what? Yan ang salubong na sabi ni Biboy sakin kaya lalo akong nainis.

 

"Hey, Lance, Owy, si Coleen may kasamang lalaki sa labas? Tsaka isang babae? Kilala niyo? Mukhang kinakausap si Coleen eh."

 

Litanya naman ni Ranz na huling dumating sa Dance Studio. Lalaki? Yun naman pala eh! Sigurado naman akong si Elmo yung tinutukoy ni Ranz, at si Julie yung babae ayon na rin kay Biboy.

 

 

"Lance, Lance anak kakain na. Iinom ka pa ng gamot, diba?" Katok ni Mommy sa pinto ko. Binaba ko ang gitara kong hawak na pilit kong inaaral, marunong naman daw kasi ako nito dati. I just can't remember how.

Bago ko buksan ang pinto, inayos ko ang buhok ko at bumuntong hininga.

 

"Mommy."

"Dinner was served. Masamang paghintayin ang pagkain, okay? Huli na muna natin tong hapunan ng sabay-sabay."

"What do you mean Mommy?"

"I need to go to Italy, which is for our first cosmetic brand. Nakakahiya naman sa business partner ko kung ako lang yung exception. You know naman Ms. Belo. Don't worry magiistay ang Papa niyo." Tinapik niya ang balikat ko at tsaka umakbay sakin para sumabay paglakad.

"For how many weeks?"

"I can't say, maybe 2 to 3 weeks. Lance, wag na wag mong kakalimutan ang gamot mo, okay?"Tumango naman ako.

Gamot. Until now, hindi pa rin nila sinasabi kung ano ang sakit ko. Ang alam ko na lang, ay kailangan kong uminom ng gamot. May mga test din kada buwan na ginagawa sakin and I don't know for what is that.

Hindi ako kagaya ni Coleen na, last 2 months tumigil na siya sa pag-inom ng gamot niya. Pero, katulad ko wala pa rin siyang naaalala.

Nang umupo ako sa hapag kainan, kahit na pinipilit kong di siya iwasan di ko pa rin magawa. "Coleen, sorry kanina. I was just joking."

 

"You fought?" Tanong ni Papa.

"Yeah, always Pa! It's ok. Let's eat Mommy. Ingat kayo dun ha?" Ngumiti naman si Mommy.

Tsaka lang kami tumahimik, si kuya Louis mismo di na nagsasalita.

She's my Step-SisterTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon