ซงยุนฮยอง บาริสต้าคนดังประจำร้าน ผิวขาว ตัวบาง ยิ้มสวย อัธยาศัยดี มนุษยสัมพันธ์เลิศ อายุยี่สิบสามปี ที่สำคัญยังโสดสนิท
จีวอนเชื่อว่าเขารู้เรื่องอีกฝ่ายดีขนาดที่ถ้าให้พาไปส่งถึงบ้านเดี๋ยวนี้เลยก็ย่อมได้ ติดแต่ว่าพวกเขายังไม่เคยคุยกันจริงๆจังๆสักครั้งนอกจากเวลารับออเดอร์
แค่ถูกส่งยิ้มให้ทีก็เขินจนแทบเป็นลม จะให้เอาความกล้าที่ไหนไปทำความรู้จัก เลยได้แต่ใช้กาแฟสื่อรัก (อันที่จริงชายหนุ่มอยากสั่งอย่างอื่นใจจะขาด ถ้าไม่ติดว่ามันดูไม่เข้ากับเสื้อช็อปคณะและตัวโตๆของเขาเลยสักนิด) หวังว่าคนสวยจะรับรู้เสียที
ซึ่งยังคงไร้วี่แววจนชักห่อเหี่ยว
จีวอนถอนหายใจออกมาเบาๆ คว้ามอคค่ามากลั้นใจดูดอีกหลายอึกใหญ่ๆไม่ให้เสียน้ำใจคนทำ ก่อนจะเบ้หน้าเมื่อลิ้นรับรู้ได้ถึงรสขมเฝื่อน แม้จะมีโกโก้เป็นตัวช่วยก็ยังไม่ได้ผลเท่าไหร่ วางแก้วลงที่เดิม ช็อปสีน้ำเงินกรมท่าถูกสะบัดขึ้นพาดบ่า ร่างสูงลุกจากเก้าอี้ ทอดสายตามองบาริสต้าหน้ามนอย่างอาลัยอาวรณ์อีกครั้ง จากนั้นผ้าใบแบรนด์ดังจึงค่อยเหยียบลงบนพื้น เสียงส้นกระทบไม้เรียกให้ยุนฮยองที่กำลังรับออเดอร์ใหม่อยู่หันไปมอง
"โอกาสหน้าเชิญใหม่นะครับ" เสียงทุ้มนุ่มดังขึ้นตามปกติพร้อมรอยยิ้มแสนหวานที่ไม่ว่าเห็นกี่ครั้งก็ทำเอาใจสั่นได้ทุกทีไป
จีวอนผงกหัวรับพลางผลักประตูกระจก
ถึงไม่บอกเขาก็มาใช้บริการอยู่แล้ว อย่างน้อยๆก็ทุกวันหลังเลิกเรียนนั่นแหละ
"มอคค่าเย็นเหมือนเดิมนะครับ" คำทักทายนุ่มๆมาพร้อมรอยยิ้มแสนหวานอันเป็นเอกลักษณ์ ยุนฮยองหัวเราะเบาๆตอนเห็นลูกค้าประจำของร้านแก้มขึ้นสีแดงเรื่อขัดกับรูปร่างสูงใหญ่ที่ทำเอาเขาต้องแหงนหน้าน้อยๆเวลาคุย และนั่นยิ่งทำให้จีวอนหน้าแดงกว่าเดิม
04 : Coffee or Milk [BOBYUN] [os]
ابدأ من البداية
