traffic lights | jaeyong

🚦|47

[story, jaehyun]

"Oğlum!"

Annemin bana neşeyle sarılması şaşkınlığımı kaybetmeme sebep olmuştu. Onun yerini mutluluk almıştı, mükemmel bir mutluluk.

Sarılmasına karşılık verdim ve kokusunu uzunca içime çektim annemin. Onu fazlasıyla özlemiştim, ailemi fazlasıyla özlemiştim.

Annemden ayrıldığımda görüş açıma ilk giren kardeşim olmuştu. Kırmızı eteği ve simli tişörtüyle çok şirin görünüyordu.

"Jihyo!"

"Ağabey!"

Jihyo koşarak üstüme atladığında kucağımda tutarak sıkıca sarıldım ona. Güldüm ve saçlarını karıştırdım.

"Sen şimdi iki yaşında mı oldun?"

Jihyo sinirle kafama vurdu.

"Altı yaşındayım ben!"

"Ağabeye vurulmaz!"

Jihyo gülerek omzuma vurdu ve onunla birlikte ben de güldüm, onu kucağımdan indirdim.

"Seni koca oğlan, dev gibi olmuşsun!"

Babamın neşeli sesini duyar duymaz gözlerimi ona çevirdim. Kollarını açmış, gülümsüyordu.

Ona yaklaşıp kollarımı bedenine sardığımda bana karşılık vermesi uzun sürmemişti.

Kısa süreli sarılmamız son bulduğunda kapının önünde duran büyük valizi içeri aldı babam. Kapıyı kapatarak valizi inceledim.

"Haftaya mezuniyetin var ya, yanında olmak istedik. Üstelik sana takım elbise de getirdik," dedi annem soru sormama gerek kalmadan.

"Teşekkür ederim," dedim gülerek.

Annem tam konuşacağı esnada duraksadı, bir yere gözlerini odakladı. Onun baktığı yere baktık biz de istemsizce.

Taeyong, saf ve sevimli olduğundan habersiz bir şekilde bize bakıyordu.

"Ah, tanıştırayım," dedim gülümseyerek. "Taeyong, ailem."

Taeyong, yanıma geçerek başıyla selamladı ailemi.

"Memnun oldum Taeyong," diyerek elini uzattı babam.

Taeyong bir süre ne tepki vereceğini bilemedi, ardından kendini toparlayarak uzatılan eli tuttu.

Bu çok tuhaf hissettiriyor olmalıydı.

"Ben de memnun oldum efendim," dedi Taeyong kısık bir sesle.

"Ben Yunho, ve bu da eşim Minah. Rahat olabilirsin," dedi babam gülümseyerek.

Seni seviyorum baba.

"Şey, ben bir lavaboya gitsem iyi olacak," dedi Taeyong aniden. Paniklemişti, zaten bizim bir şey söylememize kalmadan lavaboya girdi.

"Yanlış bir şey mi söyledim?" dedi babam arkasından bakarken.

"Hayır, sadece o fazla utangaç. Fobilerini yeni yeni yenmeye başlıyor," dedim ve gülümsedim.