***
Nanlaki ang mga mata ko. Napatingin ako sa mga magulang ni Luhan, sabay balik uli kay Luhan. "W-w-what?" Pabulong na sabi ko.
Ngumiti sa akin si Luhan. "They are my parents, Annika. They know you already."
Muling bumalik ang tingin ko sa parents ni Luhan. Nahihiyang ngumiti ako sa kanila. "H-h-hello po." Nahihiyang bati ko. God! I don't even know to speak Chinese.
"We saw her running through the street." Ani mommy ni Luhan.
Napatungo ako. Nahihiya pa din ako. Hindi ko kasi alam na sila pala ang parents ni Luhan.
"I knew it was her," matigas na sabi ng daddy niya.
Napasulyap ako sa daddy ni Luhan at nahihiyang ngumiti. Kahit masakit ang ulo ko, tumayo ako at nag-bow ako sa kanila. "Hello. I'm Annika. I hope you are not mad at me."
Tumayo yung mommy ni Luhan at niyakap ako. "Who would be mad at my son's girlfriend?"
Tumingin ako kay Luhan. Nakakatitig siya sa akin at nakangiti.
Loving the view, huh?
"Let's go home. Annika needs a rest. We stayed here just to wait for you." Ani daddy ni Luhan sa nakaupong si Luhan sa hospital bed.
Kinakabahan ako kapag daddy na ni Luhan ang nagsasalita.
Muling nagbalik ang tingin ko sa mommy ni Luhan. Nakangiti siya sa akin. "Let's go. I want you to see our house!"
Ngumiti ako pero nahihiya pa din ako.
Nang makadating kami sa bahay nina Luhan, hindi ako nagsasalita. Dahil na rin sa nahihiya ako at dahil sa sobrang ganda at laki ng bahay nila! Well, hindi naman dapat ako magulat.
Napatingin ako kay Luhan nang bigla niyang hawakan ang kamay ko.
"Hey beautiful..." Bulong niya sa akin. "Are you still nervous?"
Napanguso ako. "I'm not beautiful right now. I have a wound in my head."
"It doesn't matter. You are still beautiful."
Nag-init bigla ang pisngi ko. Inirapan ko lang siya.
"Luhan, lead her to the guest room." Sabi ng daddy ni Luhan, sabay tingin sa akin. "Let this house be your home, Annika." Ngumiti siya sa akin.
Ngumiti ako saka tumango. Nag-bow ako sa kanya. "Thank you, sir."
"Dad will do." Sabi niya, sabay umalis.
Tumingin ako kay Luhan. Nakangiti siya habang nakatingi sa akin. "See? He likes you, but sorry, you're mine already." Sabi niya, sabay halik sa pisngi ko.
"Luhan!"
Tumawa lang siya. Inihatid niya ako sa guest room. Pinagpalit lang niya ako ng damit. Nahiga ako sa kama. Hindi ko akalain na mabait ang parents ni Luhan. Knowing Chinese, strict sila sa makakatuluyan ng mga anak nila.
Mabilis na nagbihis ako. Pumunta ako sa verandah at sinilip ang labas. China is really a beautiful place kahit hindi ko medyo gusto ang lugar na ito. Huminga ako ng malalim. It feels so good to be accepted by his parents. Damn good.
"Annika?" Boses yun ni Luhan.
Tumakbo ako sa pinto at binuksan yun. "Hmm?" Ngumiti lang siya at dire-diretsyong pumasok sa loob at nahiga sa kama. "What are you doing here?"
"This is my house, Annika. I can do whatever I want to do." Ani Luhan pero hindi nakatingin sa akin.
"So?" Nag-taas ako ng kilay.
Tumingin siya sa akin. "Come here."
Nagtaka ako pero lumapit ako at naupo sa kama. "Luhan, what are you trying to do?"
Hinawakan niya ang kamay ko at hinila ako palapit sa kanya. Napahiga na din tuloy ako. Yung ulo ko ay nasa dibdib niya. Hinaplos-haplos niya ang buhok ko.
"I'm sorry."
"Huh?"
"Because something bad happened to you."
Bumangon ako at tiningnan siya. "Are you blaming yourself, Luhan? I am now okay."
Bumangon din siya at naupo na lang. "Don't be mad for blaming myself, Annika. You're my girlfriend and I don't want you to get hurt because of me." Nag-iwas siya ng tingin sa akin.
Hinawakan ko ang kamay niya. "Look at me, Luhan." Hinawakan ko ang baba niya at iniharap siya sa akin. "That was not your fault, okay? That was my fault."
He didn't speak. Nakatitig lang siya sa akin. Bumuntong-hininga siya. "That's one of the reasons why I am so in love with you, Annika. You are so brave and so independent."
Nag-init ang pisngi ko sa sinabi niya. Gosh!
"You are not only beautiful. You also have a good heart that makes me fall in love with you even more. You are the one that should be crazy with me, not me being so crazy about you." Hinawakan niya parehas ang kamay ko ng mahigpit. Tinitigan niya ako.
Tumayo kami mula sa kama at pumunta sa verandah. Madilim na ang paligid. Tumingin ako kay Luhan. Nakatingin lang siya sa kawalan. Napatingin ako sa kamay niyang nakahawak sa kamay ko, sabay balik ng tingin sa kanya. Nakatingin na siya sa akin.
"I want to kiss you right now, Annika."
Tumingin siya labi ko. Napalunok ako. Is he really going to kiss me? I don't mind though. Hinarap niya ako. Nang lumapat ang labi niya sa labi ko, ipinikit ko na lang ang mata ko at gumanti sa mga halik niya. God! I so love this kpop star!
Nakangiti na siya nang tapusin ko ang halik.
"Your lips are something I don't want to let go. Do you even know that?" Hinawakan niya uli ang kamay ko. "Your hands are something I want to hold forever." Mataman niya akong tiningnan. "And you. The best girl I have ever met. You are so damn important to me, Annika."
"Luhan..." Halos pabulong na sabi ko. Naluha na ako. Hindi ko akalain na makikinig ko sa kanya ang mga salitang ito. Sa bias ko.
Kinabig niya ako at niyakap. "I love you, Annika. I love you."
Niyakap ko din siya. "I love you too, Luhan. So much."
Nagulat ako nang halikan niya ang leeg ko. "You smell so damn good."
"Luhan, your words!" Muli niyang hinalikan ang leeg ko. Nakaramdam ako ng kuryente sa buong katawan ko. "Luhan!" Mariing sabi ko sa kanya.
"Hmm?" Nakasubsob pa din siya sa leeg ko.
Napairap ako. "You are enjoying what you are doing, huh?"
"Yes, baby. I love your smell..." Sabi niya at mas lalo pang isinubsob ang mukha sa leeg ko. Ang bigat niya ha!
Grabe. Baka hindi ko mapigilan at ma-rape ko siya!
"Luhan."
"Yes, baby?" Bulong niya sa tainga ko.
"I'm hungry." Sabi ko.
"Eat me. I'm free."
Damn, Luhan!
