Hayalet Lise [Hayalet Serisi #1] (Kitap Oldu)

Bölüm 9: Tatil

Selamlar,

Geldik yeni bölüme... Wattpad Kapak Tasarım Dükkan'ı bana yeni kapak yaptı, teşekkür ederim. Bunun dışında iki kişi daha bana kapak yapmıştı. Hepsinden Allah razı olsun, üçünü de kullanacağım inşallah :)

Kapak hakkında fikriniz nedir? :) (Kapak serinin 2. kitabı Hayalet Üniversite içindir.)

____________________

Aşağı yukarı üç saat sonra okul otobüsü Gazi Bulvarını takip ederek Meltem Bulvarına giriş yaptı. Birkaç yüz metre daha ilerledikten sonra durdu.

"Haydi..." dedi Akça, Ecmel'e. Çantasını sırtlayıp koridora çıktı. Otobüsteki tanıdığı tanımadığı herkese, "Herkese hayırlı bayramlar." derken Baybora'ya baktı. Esmer oğlan koltuğunda yayılmıştı. Muzipçe göz kırptı. Akça sadece başını iki yana sallayıp gülümsedi ve otobüsten indi. Otobüs, Aksu tarafına geldiğinde Melodi ve Meylis, hava limanına gitmek için önceden inmişlerdi. Zaten çoğu kişi burada indiği için otobüste de kendisi dahil altı yedi kişi vardı.

"Ay heyecan yaptım." dedi Akça, Ecmel'e. Güneş yavaş yavaş batıda kaybolmaya başlamış, gökyüzü sadece bulutlara ve belli belirsiz görünen yeni ay'a kalmıştı. "Şu marketten birkaç şey alıp öyle mi gitseydik?"

"Benim bir şeye ihtiyacım yok canım."

"Çikolata falan?"

Ecmel gülümsedi. "Bence baban sen geliyorsun diye hiçbir şeyi eksik etmemiştir."

Akça başını salladı. "Haklısın. Haydi."

Beş dakika içerisinde son on yıldır yaşadıkları siteye girdi. Meltem'in en büyük binaları güney kısımlarda yer aldığından eskiden görünen deniz şimdi kuzey cephesinin siteleri tarafından görünmüyordu. Sitenin bahçesine, her sitede olduğu gibi, özen gösteriliyordu. Ağırlıkta gül çalılıkları vardı ve akşamsefası bu bölgede yaygın bir çiçek türüydü. Bilhassa yaz geceleri bu sayede çok güzel kokuyordu. Elbette Antalya'ya has olan Turunç ağaçları da cabası.

"Bu ağaçlar neden aşılanmıyor ki?" dedi Ecmel. "Ne güzel portakal, mandalina ve limon yersiniz. Bütün sitelerde var ama hiçbiri aşılamamış."

"Son on yıldır kendime sorduğum bir soru. Yönetim ne diyormuş biliyor musun?"

"Ne?"

"Aşılarsak herkes koparır koparır yer."

"Oha! Zaten yenmesi için değil mi? Bu halde en fazla reçeli yapılır. Yenmeyen meyve toprağa düşüp karışıyor, işe yaramaz."

"Salak bir zihniyet. Muhtemelen temel sebep kimse aşılamakla uğraşmak istemediğindendir. Biliyorsun bu da bir maliyet gerektiriyor. Malum bizim millet otoparka üç kuruş para vermemek için yol kenarına park eder. Fakat sigarasına, zıkkımına tonlarca para verir... Bir ara babam niyetlenmişti ama sonra başka işler çıktı, arada kaynadı."

"Aman bıraksın. Yapmaya gelince ellerini taşın altına sokmazlar, sen yaparsın nemalanmaya kalkarlar. Bizim de hakkımız var ağaçlarda, derler."

"Alırlar." dedi Akça bir hal hareketi yapıp. "Başına köpek koyarım, gene yedirmem!"

"İşte ben de bunun için vazgeçtim." dedi bir erkek sesi. Berkut yüzünde tatlı bir gülümseme ile apartmandan dışarı çıktı. "Konu komşu ile bizi kavga ettireceksin."

"Vay yakışıklı! Bizi almaya mı geldin?"

"Herhalde."

"İyi de geciktin. Al bakalım madem."